Deze blogs lees ik
-
8 en 9. Weekend Palm Coast12 jaar geleden
-
Verrassing nr 40: Leon van der Zanden12 jaar geleden
Zoveel mensen zijn er langs geweest
Over mij
het weer in Orlando is
dinsdag 15 maart 2011
We waren wat traag maar wat is dit bijzonder
17:54 | 
Gepost door
Jacqueline |
Mensen die ons kennen weten dat wat ik nu aan iedereen laat weten eigenlijk niets voor ons is. We zijn namelijk allebei enorm enthousiaste film en foto makers. De foto albums van de meiden zijn altijd redelijk bijgewerkt (met een uiterste vertraging van een half jaar) en ook de homevideo’s waren altijd binnen een redelijke marge op DVD gezet. Maar voor het eerst hadden we vertraging. En niet zo'n beetje ook. We waren eigenlijk nog bezig met de filmpjes van 2008. Een keer waren we er al klaar mee geweest maar toen sloeg een computervirus toe en konden we er helemaal mee opnieuw beginnen. Omdat tijd op dit moment toch al niet aan onze kant staat werd dit altijd op de lange baan geschoven en bleef het maar liggen. Tot voor kort. We hadden allebei het idee dat we er nu echt mee door moesten gaan want we zouden alweer naar Amerika gaan en de filmpjes van ons vorig bezoek lagen nog op de plank.
Nou is de wetenschap dat er ZES uur aan bandjes op je ligt te wachten ook wel een drempel waar je overheen moet want als je er aan gaat beginnen dan is het meestal zo verslavend dat je niet meer wilt stoppen en waar halen we de tijd vandaan. Maar we hadden een keer goede moed en zijn er gelijk mee begonnen. Het jaar 2008 werd met flinke vaart afgerond (het was tenslotte toch de tweede keer dat we ermee aan het werk waren) en Kenneth zette alle bandjes in een keer van 2009 in het programma. Wij werken altijd met Adobe Premiere en we hebben daar een vaste taak verdeling bij. Hij zet het materiaal erop, kijkt of het geluid goed is en dat alle filmpjes goed van kleur en belichting zijn (past het hier en daar wat aan), ik redigeer dan en snijd het nodige weg zodat het niet te saai wordt om naar te kijken en zet er dan ook nog muziek onder. Kenneth neemt het dan weer over om het vervolgens over te zetten naar Adobe Encore en brand het hele zaakje op de DVD. Het werkt prima!
Maar zoals gezegd, we hebben het ontzettend druk en lopen flink achter. Nu pas zijn we begonnen met het materiaal van Amerika en wat is dat toch weer leuk. Het is weer alsof we er zijn en we maken alles weer opnieuw mee. En wat is het weer verslavend. Elke vrije minuut die ik heb probeer ik weer achter de computer te zitten om verder te gaan en zo kom je hele bijzondere dingen tegen. Gebeurtenissen die nu nog bijzonderder zijn geworden door de tijd die erover heen is gegaan en wat er in de tussentijd ook nog is gebeurd. Zo zat ik van de week te kijken naar onze dag in Seaworld. Twee jaar geleden hadden we ook de insteek dat we alles wilden zien en uit de dag wilden halen wat erin zat. We hadden dus ook een afspraak bij "Dine with Shamu". Hoe hoog kippenvel kreeg ik nu toen ik zag dat wij die bewuste dag alles uitgelegd kregen aan de hand van Tillikum en Dawn Brancheau. Alles hebben we daarvan opgenomen dus je ziet haar heel duidelijk in beeld en de interactie van haar met dat grote enorme beest. Op een gegeven moment hoor je de trainer ook vertellen dat Dawn een hele "powerfull and strong relationship"heeft met Tillikum, ze had trouwens een hele sterke band met alle orka’s in Seaworld volgens deze man. Het raak je echt wel als je die vrouw zo liefdevol bezig met hem ziet en wetende wat je nu weet. Ze heeft inderdaad haar haar in een lange staart en komt met haar hoofd heel dichtbij zijn bek. Het is dan niet te geloven dat dit zo vreselijk fout heeft kunnen gaan. Hij was het toch gewend?! We hebben het gedeelte uit ons geheel gekopieerd en daar apart een Youtube filmpje van gemaakt. Het is zo bijzonder dat we hem toch op het blog willen zetten.
Natuurlijk vervolgt ons filmen dan naar Believe. Believe zoals het oorspronkelijk bedacht was. Mensen in het water die zo'n waanzinnig spectaculaire show geven samen met die prachtige beesten. Ogen kwam je te kort om alles goed te zien maar ook om te filmen en te fotograferen. Toen we daar waren leverde het al enorm veel kippenvel op. Hoe mensen aan zo'n enorm beest kunnen hangen, op haar rug kunnen zitten en staan en zelfs ook op haar bek uit het water worden gelanceerd. Wat was ik jaloers twee jaar geleden, wat leek me dat toch een geweldig beroep. Zo mooi! Je ziet toch de liefde en aandacht die deze beesten krijgen. Je ziet de samenwerking en de interactie. Ze hebben een band. Niemand is bang. De aanrakingen van de trainers zijn zo liefdevol en mens en dier genieten. Ook nu zie je Dawn Brancheau in het water en zie je de wijze waarop ze met die beesten omgaat. Ze geniet van haar werk en van de orka’s. De show is geweldig en het is vreselijk jammer dat dit niet meer mogelijk is. Het is nog steeds de vraag of de trainers ooit weer in een show met de orka’s het water in kunnen. Ze mogen nu wel in de trainingsbassins komen en ook Seaworld geeft een fortuin uit aan allerlei voorziening om deze tragedie te voorkomen. Misschien dat er in de toekomst het toch weer mag maar voorlopig zullen we het toch met dit filmpje moeten doen en ik ben blij dat we toen de show één op één hebben gefilmd. Niet wetende dat we daar nu nog meer van zullen genieten.
Voor de liefhebbers (er is wel in geknipt maar alsnog duurt hij bijna 14 minuten). Hij is echt prachtig om te zien
Nou is de wetenschap dat er ZES uur aan bandjes op je ligt te wachten ook wel een drempel waar je overheen moet want als je er aan gaat beginnen dan is het meestal zo verslavend dat je niet meer wilt stoppen en waar halen we de tijd vandaan. Maar we hadden een keer goede moed en zijn er gelijk mee begonnen. Het jaar 2008 werd met flinke vaart afgerond (het was tenslotte toch de tweede keer dat we ermee aan het werk waren) en Kenneth zette alle bandjes in een keer van 2009 in het programma. Wij werken altijd met Adobe Premiere en we hebben daar een vaste taak verdeling bij. Hij zet het materiaal erop, kijkt of het geluid goed is en dat alle filmpjes goed van kleur en belichting zijn (past het hier en daar wat aan), ik redigeer dan en snijd het nodige weg zodat het niet te saai wordt om naar te kijken en zet er dan ook nog muziek onder. Kenneth neemt het dan weer over om het vervolgens over te zetten naar Adobe Encore en brand het hele zaakje op de DVD. Het werkt prima!
Maar zoals gezegd, we hebben het ontzettend druk en lopen flink achter. Nu pas zijn we begonnen met het materiaal van Amerika en wat is dat toch weer leuk. Het is weer alsof we er zijn en we maken alles weer opnieuw mee. En wat is het weer verslavend. Elke vrije minuut die ik heb probeer ik weer achter de computer te zitten om verder te gaan en zo kom je hele bijzondere dingen tegen. Gebeurtenissen die nu nog bijzonderder zijn geworden door de tijd die erover heen is gegaan en wat er in de tussentijd ook nog is gebeurd. Zo zat ik van de week te kijken naar onze dag in Seaworld. Twee jaar geleden hadden we ook de insteek dat we alles wilden zien en uit de dag wilden halen wat erin zat. We hadden dus ook een afspraak bij "Dine with Shamu". Hoe hoog kippenvel kreeg ik nu toen ik zag dat wij die bewuste dag alles uitgelegd kregen aan de hand van Tillikum en Dawn Brancheau. Alles hebben we daarvan opgenomen dus je ziet haar heel duidelijk in beeld en de interactie van haar met dat grote enorme beest. Op een gegeven moment hoor je de trainer ook vertellen dat Dawn een hele "powerfull and strong relationship"heeft met Tillikum, ze had trouwens een hele sterke band met alle orka’s in Seaworld volgens deze man. Het raak je echt wel als je die vrouw zo liefdevol bezig met hem ziet en wetende wat je nu weet. Ze heeft inderdaad haar haar in een lange staart en komt met haar hoofd heel dichtbij zijn bek. Het is dan niet te geloven dat dit zo vreselijk fout heeft kunnen gaan. Hij was het toch gewend?! We hebben het gedeelte uit ons geheel gekopieerd en daar apart een Youtube filmpje van gemaakt. Het is zo bijzonder dat we hem toch op het blog willen zetten.
Natuurlijk vervolgt ons filmen dan naar Believe. Believe zoals het oorspronkelijk bedacht was. Mensen in het water die zo'n waanzinnig spectaculaire show geven samen met die prachtige beesten. Ogen kwam je te kort om alles goed te zien maar ook om te filmen en te fotograferen. Toen we daar waren leverde het al enorm veel kippenvel op. Hoe mensen aan zo'n enorm beest kunnen hangen, op haar rug kunnen zitten en staan en zelfs ook op haar bek uit het water worden gelanceerd. Wat was ik jaloers twee jaar geleden, wat leek me dat toch een geweldig beroep. Zo mooi! Je ziet toch de liefde en aandacht die deze beesten krijgen. Je ziet de samenwerking en de interactie. Ze hebben een band. Niemand is bang. De aanrakingen van de trainers zijn zo liefdevol en mens en dier genieten. Ook nu zie je Dawn Brancheau in het water en zie je de wijze waarop ze met die beesten omgaat. Ze geniet van haar werk en van de orka’s. De show is geweldig en het is vreselijk jammer dat dit niet meer mogelijk is. Het is nog steeds de vraag of de trainers ooit weer in een show met de orka’s het water in kunnen. Ze mogen nu wel in de trainingsbassins komen en ook Seaworld geeft een fortuin uit aan allerlei voorziening om deze tragedie te voorkomen. Misschien dat er in de toekomst het toch weer mag maar voorlopig zullen we het toch met dit filmpje moeten doen en ik ben blij dat we toen de show één op één hebben gefilmd. Niet wetende dat we daar nu nog meer van zullen genieten.
Voor de liefhebbers (er is wel in geknipt maar alsnog duurt hij bijna 14 minuten). Hij is echt prachtig om te zien
maandag 7 maart 2011
afspraken maken
Na een lekker midweekje te zijn weggeweest gaf dat weer de start om wat laatste zaken af te handelen. Er moesten nog een paar afspraken gemaakt worden en ook nog een Photo Pass worden geregeld. We hadden al het nodige aan onze planning toegevoegd via Groupon maar daar hadden we de bedrijven zelf nog niet van op de hoogte gesteld. Het eerste heb ik via internet
Als laatste heb ik nog wel de pre order disney photo pass geregeld. Dat was ons de vorige keer ook heel goed bevallen omdat je op deze manier toch altijd leuke foto's hebt van de hele groep bij elkaar. We zijn zelf enorme liefhebbers van fotograferen maar op deze manier staat er altijd 1 persoon niet op en op deze manier heb je toch de hele groep bij elkaar en je kan de foto's zelf ook nog eens leuk "oppimpen". Vorige keer kwam ik in totaal uit op ca. 450 foto's dus dat was het geld dik en dwars waard. Toen stonden ook de foto's erbij van de meiden die de fotograaf had gemaakt nadat ze bij de Bibidi Bobbidi Boutique waren geweest en ook dat staat dit jaar weer op de planning. 
kunnen doen. Dat ging heel makkelijk en die afspraak staat nu gepland voor dinsdag 10 mei. Ik kreeg gelijk een e-mail met de bevestiging en wat er van ons verwacht word. We moeten ons met zonsopkomst melden dus dat wordt waarschijnlijk een heel kort nachtje. De avond ervoor kunnen we nog bellen hoe vroeg zonsopkomst nu echt is.
Ik heb hier echt enorm veel zin in want dit is ook echt een wens die ik al heel lang koester om te mogen gaan doen. Ik heb het nog steeds niet gezegd tegen Kenneth dat dit ook op de planning staat en ik geloof dat hij er nog steeds niet van op de hoogte is. Al ben ik daar niet helemaal zeker van want hij houdt de laatste tijd via zijn IPhone het mail verkeer goed in de gaten en misschien heeft hij de bevestiging al bekeken. Nou weet iedereen die Kenneth een beetje kent dat hij er dan nog niets achter zoekt en er zeker niet naar gaat vragen maar ik hoop dat hij er nog niets van weet. Dan is de verrassing des te leuker.
Het tweede was niet via internet te doen en werd het bellen naar Amerika. Even wachten tot daar een werkdag ook weer begint en toen werd ik weer zeer vriendelijk geholpen door Shonda. Zij regelt de klantenservice en bij haar kan je je afspraak maken. Het is altijd op het randje af wat betreft de vriendelijkheid en het kan neigen naar overdreven maar het maakt mijn dag altijd een stuk vrolijker. Zoveel vriendelijkheid en hulpvaardigheid kan je dag weer helemaal goed maken. Shonda was in ieder geval een zeer vrolijk en aardig mens die niets te gek was en ook veel geduld met me had toen ik de namen van de mannen moest spellen. Als een gek zoek ik dan mijn bookmark op van Wikipedia waar alle letters zijn benoemd met engelse namen. Dan lukt het me allemaal een stuk makkelijker maar het blijft toch een heel gedoe. Ben er ook van overtuigd dat ik een aantal letters niet goed uitspreek maar dan helpen de namen haar weer een eindje op weg. Maar dat is gelukt en ook daarvan heb ik de bevestiging via mail binnen gekregen.
Dit is wat de mannen willen gaan doen
De mannen gaan op dinsdag 3 mei 8 rondjes rijden in een racewagen. Ze moeten daar om 15:00 uur zijn en mogen om 16:00 in de wagen stappen. De hele experience duurt in totaal 2 uur. En dit mailtje heeft mijn man zeker bekeken want de foto van de wagen die bij die mail was bijgevoegd is al door verschillende mensen tijdens een verjaardag bekeken.
 |
| deze denken ze te krijgen |
Ik er maar heel de tijd bij zeggen dat het lang niet zeker was dat het ook echt die wagen zou zijn maar als antwoord kreeg ik dan te horen dat hij ook best blauw mocht zijn (op het plaatje is hij rood hahahaha wat waren ze toch grappig). Heb maar niet uitgelegd dat ik meer een ander type wagen in gedachte had want dit was echt een Formule 1 wagen.
 |
| deze zal het waarschijnlijk worden |
Ook bleven de opmerkingen van wie de echte coureur is niet van de lucht. Nee Nikki Lauda was er echt van overtuigd dat levensjaren zeker zouden winnen van zo'n broekie en dat hij het wel rustig aan zou doen met hem. Terwijl Michael Shumacher iets mompelde over rollators en dat hij wel rustig aan zou doen met bejaarde.... Je voelt het al.... de stemming zat er al echt in. Ben benieuwd hoe dit straks zal worden maar nu op dit moment lijken het net twee kleuters die enorm veel zin in hebben en eigenlijk niet kunnen wachten tot het zover is.
Wat betreft de airboat ride, die heb ik het maar even laten liggen. Twee jaar geleden konden we daar ook gewoon naar toe rijden en hoefden we niet vooraf te reserveren. Ik ga ervan uit dat het nu niet anders zal zijn. Ik wil ons wat dit betreft ook niet echt vastleggen. De dag is wel min of meer gereserveerd in onze planning maar wat betreft het tijdstip wil ik echt nog niet vastliggen. Het is juist lekker om op de dagen waar we geen parken hebben gepland, het een beetje naar eigen hand te kunnen indelen hoe laat we opstaan en vertrekken.
Als laatste heb ik nog wel de pre order disney photo pass geregeld. Dat was ons de vorige keer ook heel goed bevallen omdat je op deze manier toch altijd leuke foto's hebt van de hele groep bij elkaar. We zijn zelf enorme liefhebbers van fotograferen maar op deze manier staat er altijd 1 persoon niet op en op deze manier heb je toch de hele groep bij elkaar en je kan de foto's zelf ook nog eens leuk "oppimpen". Vorige keer kwam ik in totaal uit op ca. 450 foto's dus dat was het geld dik en dwars waard. Toen stonden ook de foto's erbij van de meiden die de fotograaf had gemaakt nadat ze bij de Bibidi Bobbidi Boutique waren geweest en ook dat staat dit jaar weer op de planning. 
Onze jongste heeft voor haar verjaardag een prachtige prinses Tiana jurk gekregen en kan eigenlijk niet wachten totdat ze ook omgetoverd wordt tot zo'n mooie prinses als haar twee zussen (en die kunnen niet wachten totdat ze nog een keer mogen).
Er zijn nu niet veel zaken meer die nog geregeld moeten worden. Het is nu onze tijd uitzitten totdat de 47 dagen, 14 uren, 29 minuten en 38 seconden voorbij zijn............. niet dat we ze tellen hoor.
Abonneren op:
Posts (Atom)