once upon a second time in amerika

Het weer                              : zonnig met hier en daar een grijze wolk waar gelukkig geen regen uit is
                                              gekomen
Aantal graden                       : 30+
Aantal foto’s vandaag           : 125
Totaal aantal foto’s vakantie :  607

Planning voor de dag:
8:00 uur   : aankomst van het schip bij CocoCay
17:00 uur : vertrek van het schip richting Miami

De nacht is redelijk goed gegaan. We gingen rond een uur of elf naar bed en ik viel eindelijk makkelijk in slaap. Maar om twaalf uur vertrok het schip en daarvoor werd toch de boegmotor nog even aangezet. Aangezien wij echt in de punt van het schip slapen is die vlakbij onze hut. In tegenstelling tot de rest van de groep (ahum) lukte het mij niet om daar door heen te slapen!! En toen was het weer zaak om in slaap te vallen. Die kleine hazenslaapjes kunnen je toch even weer vooruit helpen maar om half twee heb ik voor de laatste keer de klok gezien en ben niet eerder wakker geworden dan half zeven. Heerlijk!! Zoveel slaap heb ik de laatste week niet meer gehad. Geen kussens (en geen toilettassen ;-)) of kuchende kinderen. Het was muisstil toen het schip eenmaal ging varen en het schommelen was echt goed te doen. Toen Solange mij om half zeven wakker maakte was het ook tijd om op te gaan staan, iedereen aankleden en dan naar de Windjammer om lekker te ontbijten. Je merkt wel dat je echt “volgevreten” begint te raken. Er kan echt niet meer zoveel bij in onze buikjes. Vooral de kinderen beginnen al vrij snel bodem te voelen en willen echt niet meer zoveel eten. Yentle moeten we alleen nog goed in de gaten houden want haar ogen zijn nog altijd zoveel groter dan haar maag. Die vindt nog steeds zoveel dingen lekker. Ze heeft er alleen niet veel ruimte meer voor. Het zal straks echt wennen worden als we van boord zijn. Je wordt zo ontzettend verwend. Je kan je mes en vork nog niet neerleggen op je lege bord of het geheel wordt al door iemand weggehaald, als je maar een beetje om je heen kijkt dan wordt er aan je gevraagd of je ergens mee geholpen kan worden. Alles is ontzettend schoon en de mensen zijn zo behulpzaam. Ik ga straks thuis ook achterover zitten om te wachten dat alles opgeruimd wordt. Ik ben bang dat ik daar behoorlijk teleurgesteld in kan raken.
                                      

Vandaag was het een ongelofelijk heerlijke dag. We gingen vanmorgen al redelijk op tijd naar Cococay. Het eiland van de rederij waar alleen de gasten van de boot aanwezig zijn. Dit keer konden we niet gewoon aan wal lopen maar werden we gebracht met een “tender”. Dit is een bootje waarmee je naar het eiland wordt gebracht. Na het ontbijt gingen we ons omkleden en insmeren en konden we weg. We kwamen met een van de eerste boten en we hadden nog alle keus in ligbedjes en de plek waar we wilden liggen.
                                      
Kenneth is als eerste gaan rondwandelen om overal foto´s te maken en te filmen. We hadden nog de keus uit een aantal rotan parasols want die hadden we wel nodig voor Bert. Zijn imitatie van een zontomaatje is nog steeds niet wegge-ebt en hij kon zich vandaag echt niet in de zon wagen. Maar de rest van onze club heeft lekker toch nog wel aan hun kleurtje kunnen werken. Al lijkt het erop dat Kenneth de kleur van Bert toch wel heel mooi vond want die heeft op dit moment net zo´n rood hoofd. Ben benieuwd hoe die morgen eruit ziet. (ach dan zitten we toch een groot gedeelte van de dag in de auto).
                                      
Maar de dag op Cococay was echt heerlijk, zalig, waanzinnig relaxing. De kinderen hebben zich heerlijk in het water vermaakt. Ze zijn niet in het waterpark gedeelte geweest want dat was toch echt te gevaarlijk voor Mea en om haar als enige achter te houden zou weer zo zielig zijn. Maar ze hadden het helemaal niet nodig. Met een ligbed hebben ze zich heerlijk vermaakt en ook Mea is lekker bezig geweest in het water. Die heeft haar angst toch voor een groot gedeelte overwonnen. We proberen haar nu te motiveren voor zwemles want ze wilt heel graag alles wat haar zussen ook kunnen doen en als die nu verder het water op gaan dan mag ze niet mee. Als ze gaat lopen klagen dan krijgt ze te horen dat ze dan maar heel goed haar best moet gaan doen met zwemles en snel haar diploma moet gaan halen. Dan mag ze ook verder het water in. Je ziet haar nadenken. Maar ze doet echt heel goed haar best en ze is echt met sprongen vooruit gegaan.
(de foto´s komen morgen)
                                     

In de middag kon je daar weer ongelofelijk veel eten halen (als je dit wilde) bij het bbq gedeelte, we hebben mensen met “volgestouwde” borden zien lopen. Echt ongelofelijk. Het was weer zeer smakelijk maar we hebben ons zeer behoorlijk gedragen. Zoals al eerder gezegd, we raken echt volgevreten. Het was echt een perfecte dag, er was een live band die heerlijke rasta music speelde. Zo nu en dan kwam er een nummer van de grote meester zelf; Mister Bob Marley langs. Heerlijk relaxed. Er waren nog een aantal huisjes waar je voornamelijk hetzelfde kon kopen, mam en ik zijn er even gaan rondneuzen en zij heeft er nog een leuke jurk kunnen scoren. Rond een uur of twee zijn we weer richting het schip gegaan. We mochten maar tot half vier op het eiland blijven en we wilde de grootste drukte voor zijn. Ook waren de jongste twee meiden erg moe en het leek me een goed idee om ze nog even te laten slapen omdat er vanavond een leuke theatershow was en dat we die als afsluiting nog konden gaan kijken. Dus lekker weer met de water”bus” terug naar het schip. Allemaal onder de douche om het zand van ons af te spoelen en haren te wassen. De meiden gingen even liggen en ook Yentle wilde het wel even proberen. Heerlijk hebben ze geslapen. We hebben ze om kwart over vier wakker gemaakt omdat we Kenneth nog met ze naar de klimmuur wilde gaan. Dat ging jammer genoeg maar voor een kindje goed. We hadden al tegen Solange gezegd dat ze moest zeggen dat ze zes jaar was en ook Kenneth had tegen die man gezegd dat ze zes jaar was. Blijkbaar waren ze in de loop der tijd daar slimmer in geworden omdat hij blijkbaar een lijst heeft waar alle kinderen op staan en ook hun leeftijd. Hij kon dus daarop zien dat Solange nog twee maanden moest wachten totdat ze zes jaar zal worden. Wat had ze een verdriet, ze had er zoveel zin in.
                                    

Yentle vond het natuurlijk geweldig en kon helemaal naar boven klimmen. Die meid heeft echt lef hoor! Het is toch echt een flinke hoogte. Zeker omdat je zo hoog op het schip staat, dat maakt het allemaal nog veel hoger. Het was echt knap. Ik kon er jammer genoeg zelf niet bij zijn want ik was druk bezig om de koffers weer in te pakken. Dit is toch nog een kleine uitdaging gebleken want er is natuurlijk al het een en ander aangevuld aan onze bagage. We moeten nu de koffers voor 24:00 uur buiten op de gang hebben staan en dan zullen we ze morgenochtend weer terug zien. Ben heel benieuwd hoe dat morgen allemaal in zijn werk zal gaan. We horen bij groep 18 en moeten ons om 9:00 – 9:10 verzamelen in de Bolero zaal om vervolgens naar buiten geëscorteerd te worden. En opnieuw, heel benieuwd hoe dit in zijn werk zal gaan. De laatste dingen moeten maar in de handtrolley´s gepropt worden en die zullen we dan zelf naar buiten mee nemen.

Voor de laatste keer eten in de Windjammer en dan gelijk door naar de 3e verdieping om naar de foto´s te gaan kijken. Er zaten er echt hele mooie bij en het heeft ons dus weer een flinke rib uit ons lijf gekost. Maar voor Kenneth op kantoor hebben we nu een mooie vervanging.
Toen werd het tijd voor het theater. Het is toch niet te geloven wat er allemaal aan boord is. Er zijn nog cruiseschepen die een ijsbaan hebben. Het lijkt me geweldig maar we hebben nu amper tijd om alles te doen. De theatershow was geweldig. Boogie Wonderland.
                                     

 Allemaal muziek uit de jaren 70. Earth Wind & Fire, Donna Summer, Abba. Helemaal geweldig! Ook de kinderen genoten er erg van want er was ook een groep dansers bij en daar zijn ze natuurlijk heel geïnteresseerd in. Aan het eind van de show kwamen nog een aantal medewerkers van het schip op het podium om een applaus in ontvangst te nemen. Ook de kapitein kwam erbij en later konden de meiden nog met hem op de foto. Het is nog best een jonge vent hoor! Bij een kapitein heb ik natuurlijk een kapitein Stubing gevoel en dat is hij zeer zeker niet. Hij heeft ook een leuk gevoel van humor want elke dag verteld hij ons even via de intercom van het schip waar we zijn en wat wanneer het schip weer vertrekt. Altijd verteld hij dit wel met een grapje en het klinkt absoluut niet stijf. Nu ik hem gezien heb klopt dit wel met zijn overkomen. Een leuke vlotte vent!
                                        
De laatste nacht is aangekomen. We hebben het ontzettend naar ons zin gehad hier aan boord. Zelfs Kenneth zei net dat cruisen “helemaal niet leuk was“ en dat we het zeker “nooit meer zouden gaan doen”. En dit bedoelde hij natuurlijk andersom. Ook wil ik even kwijt dat cruisen absoluut niet alleen voor oude mensen is. We hebben ontzettend veel jongeren aan boord, veel gezinnen met kinderen. Het is echt een leuke gezellige verdeling waarbij naar mijn idee eerder de schaal doorslaat naar jong dan naar oud. We gaan het zeker nog een keer doen want het is ons meer dan goed bevallen. Ik ga echt een heleboel missen. Ik denk dat ik ´s avonds niet meer een olifant of slapend konijn op mijn bed zal gaan aantreffen (ik denk dat ik nu een deur heb opengezet, he Clau? hahahaha).

Maar het was en is tot nu toe nog alleen maar genieten geweest. Morgen gaan we weer aan land en ligt er een flinke reistijd voor ons te wachten. We gaan eerst naar Cocoa om daar hopelijk de lancering te kunnen zien van de Spaceshuttle Endeavour. We zullen het jullie laten weten maar we zijn aan het genieten!!