once upon a second time in amerika

Gistermiddag kwam ik wederom tot de ontdekking dat de muziek was stil gezet voor de stoelendans en dat het zaak was om heel snel je billen op een goede stoel te krijgen. Er was weer met onze stoelen geschoven. Elke dag ga ik nu wel even kijken om te checken of alles nog zo is zoals ik het de dag ervoor had achtergelaten. Ik weet dat er mensen zijn die denken: “laat het toch gaan, het is toch niet te veranderen” en “vroeger wist je ook pas bij het inchecken waar je zat en moest je het ermee doen” maar toch ben ik blij dat ik gisteren weer heb gekeken. Ik zag bij de eerste gedeelte van de heenreis ineens dat er naast een van onze dochters een stoel was vrij gekomen bij het raam, dus daar heb ik gelijk haar zusje neergezet en de plek die daardoor vrij kwam heb ik weer gelijk bezet met Bert. Jippie, we zitten weer bij elkaar. De verdeling is nog niet helemaal ideaal maar het gaat zeer zeker de goede kant op. We hebben nog een paar vreemde mensen naast ons zitten maar misschien willen die wel ruilen en zitten we weer zoals we gestart waren. Helemaal verbijsterd werd ik toen ik de tweede gedeelte van de terugreis zag. Dit is het lange stuk van Washington naar Amsterdam en daar was er nu ook weer flink met de stoelen geschoven. We zaten letterlijk door het hele vliegtuig heen. Twee van onze dochters zaten alleen aan de linker kant van het vliegtuig, één volwassene zat in het midden en de laatste vier zaten aan de rechterkant. En dit van voor naar achter. Ongelofelijk. Helemaal ongelofelijk was het omdat er op andere plekken nog vele stoelen vrij waren waardoor we zeker bij elkaar konden zitten. Ik ben gelijk gaan schuiven met iedereen en nu zitten we wel aan de linkerkant van het vliegtuig (we begonnen aan de rechterkant) maar wel weer gezellig bij elkaar en naar mijn idee zitten we zelfs nog wat beter. Ik durf het niet hardop te zeggen want strakjes besluit de vliegtuigmaatschappij dat het weer tijd wordt om de muziek uit te zetten en wordt er weer geshuffeld met de stoelen. Voorlopig ga ik het toch nog dagelijks controleren want ik wil toch niet meemaken dat we over het hele vliegtuig verspreid zitten en bij het inchecken te horen krijgen dat er niets meer aan te doen is. Ik ben heel blij dat we nu fijner bij elkaar zitten. Gezellig en gemakkelijk bij elkaar. De vluchten duren lang zat en dan is het fijn dat we dichter bij elkaar zitten zodat we lekker kunnen kletsen en ook goed op de meiden kunnen letten. Het is toch al spannend want we weten helemaal niet hoe Mea gaat reageren. Het is de eerste keer dat ze gaat vliegen.


Voor de rest heb ik van de week nog het lang (smart)parkeren bij Schiphol geregeld. We kunnen nu de drie weken onze auto parkeren op Park & Travel 3 en de prijs viel reuze mee. We zijn nu niet meer geld kwijt dan twee jaar geleden. Nou hadden we daar een hele andere deal want toen hebben we onze auto bij vd Valk laten staan nadat we daar een nacht hadden gelogeerd maar daar hebben we nu niet voor gekozen. We verwachten nu absoluut geen drukte op de weg want we willen al vroeg vertrekken, het is zondag én het is 1e Paasdag. Dan kan het toch niet druk zijn. En persoonlijk vind ik het wel prettig om ook die laatste nacht nog thuis te slapen. Ik kan de nacht voor vertrek toch altijd al slecht slapen en in een vreemd bed is het helemaal onmogelijk. Dat was me de vorige keer toch wel tegengevallen. Nu kan iedereen lekker in zijn eigen bed slapen. Je kan de laatste kleine zaken nog ´s morgens in je koffer stoppen en je kan onderweg. We willen lekker vroeg vertrekken en dan gezellig met elkaar op Schiphol ontbijten. Dat is toch ook een fijne start van de vakantie.