once upon a second time in amerika

Aantal graden : 35+ graden
Aantal foto’s vandaag : 364
Totaal aantal foto’s vakantie : 4661

Planning voor de dag:
8:30 uur  :vroeg vertrek uit de villa
10:00 uur - 18:00 uur: Bush Garden
19:00 uur: aankomst hotel The Grand Plaza Beach Hotel and Beach Resort

@Marleen: ik denk dat mam en pap vanavond wel heel erg lekker zullen slapen maar dat zal je nog wel lezen.

@Claudia: Jij kent toch ook Kenneth, je kan zijn reaktie toch wel raden. En wat betreft mijn volle koffers, op zich valt het echt nog mee hoor. Ik heb zeven koffers waarvan er vier nog ver onder hun gewicht zitten. Rond de 15 kilo. Alleen nemen die kerstballen nogal wat ruimte in ;-). De tijd gaat inderdaad veels te snel maar we blijven genieten!

@Pieter: de vliegtuigmaatschappij gaat al met twee koffers aan me verdienen dus ik vind het wel genoeg.

@Rick: de ervaring was super en misschien dat er ooit nog eens een kans komt dat ik wat verder komt dan 200 meter :-)

                                                

Vanmorgen was er een rare start. We hadden alles al zo´n beetje ingepakt maar de laatste dingen moesten tot vanmorgen toch wachten. De toiletartikelen hadden we toch vanmorgen nog nodig. Alle koffers werden verder ingepakt en gewogen en ik moet zeggen dat het me nog alleszins meeviel. Drie koffers die rond de 21 kilo zitten en vier koffers rond de 15 kilo. Ik heb nog ruimte tot kopen!!!! Mam daarin tegen niet want die heeft nu drie koffers vol en die wegen rond de 21 kilo. Daar kan dus niets meer bij of ze moet nog een koffer erbij kopen en daar heeft ze niet zoveel zin in.

Toen alles klaar was, alles ingepakt, nog gauw twee wassen gedraaid met beddengoed en de derde klaargelegd en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen van de prachtige villa waar we deze 13 dagen heerlijk hebben vertoefd. De kinderen namen met moeite afscheid van het zwembad in de tuin maar we gingen onze koffers ergens anders naar toe brengen met een tussenstop in Bush Garden. Na 1:15 uur rijden kwamen we bij Bush Garden aan. Die was nog niet open maar we konden al wel door de tassencontrole en door de toegangspoortjes. Maar vlak nadat we binnen waren gekomen werden de touwen weg gehaald dus konden we doorlopen. Nog even hebben we getwijfeld of we nog een keer de giraffen zouden gaan voeren maar we waren toch bang dat Mea niet door de controlle zou kunnen komen met haar lengte. Ze moet daarvoor 5 jaar zijn en dat zou nog niet echt het probleem zijn. Twee jaar geleden hebben we ook gelogen over Solange haar leeftijd maar Mea is ook klein voor haar leeftijd dus dan wordt het wel extra lastig. We besloten het maar over te slaan.
          
We gingen eerst langs de krokodillen en apen om vervolgens op de trein te stappen die ons een heel stuk verder zou brengen. Onderweg zagen we dat ze nog flink veel bezig waren met Cheetah Hunt en dat er heel veel test werd gereden maar dan alleen maar met test dummy´s. Heel de dag door hebben we de karretjes over de baan zien gaan want volgens de trainmachinist is Cheetah Hunt een van de stilste achtbanen van de wereld en dat klopt ook echt wel. Je hoort hem echt bijna niet. Maar niet een keer zaten er echte mensen in dus mijn hoop op een soft run toen we nog in Nederland waren, was dus totaal verdwenen. We stapten weer uit bij het station dicht bij Jungala. Daar zouden we uiteindelijk ook nog wel terechtkomen maar eerst ging Yentle in haar eerste achtbaan van de dag. Sheikra.

                                 
 Ik liep weer met haar mee totdat ze in haar stoel zat maar ben vervolgens toch doorgelopen. Met pijn in mijn hart want ik had hem zelf ook ontzettend graag gedaan maar ik had al hoofdpijn en met die warmte vandaag was ik echt bang dat dit dan alleen maar erger zou gaan worden. Ik vond het zo jammer want ik ben helemaal niet bang voor achtbanen, Yentle lijkt wat dat betreft precies op mij. Op haar leeftijd ging ik ze ook allemaal af en wilde er dan ook meer dan één keer in. Maar tegenwoordig trek ik het toch niet meer zo makkelijk. Ik wordt beroerd, krijg hoofdpijn. Ik word echt OUD. Hoe vreselijk is dat wel niet zeg, als je lichaam er niet meer tegen kan terwijl je eigenlijk de attractie nog zo graag zou willen doen. Maar dat hield Yentle echt niet tegen, dan ging ze toch alleen! Ze wilde ook op de eerste rij zitten. En ze kwam precies in het midden zitten.
                                                       
Het is echt een spectaculaire achtbaan. Ze kwam er echt stuiterend uit. Ze had er zo ontzettend van genoten!! Solange was natuurlijk zeer verdrietig dat zij er niet in mocht dus gauw gingen we op zoek naar iets anders wat de andere twee kinderen ook konden doen.

Als eerste gingen we naar Lory Landing. Maar toen we van bovenaf naar binnen keken besloten we dat we er toch maar niet in gingen. De meeste vogeltjes waren verdwenen. De leukste vogeltjes (de lory´s) die allemaal op je af vlogen (door het potje nectar) waren er niet meer en toen we naar binnen keken wilde de overgebleven vogeltjes niet bij de mensen komen. De mensen die er in waren moesten er echt moeite voor doen om bij die beestjes te komen. Dus we besloten maar dat het niet echt een goed idee was om met drie meisjes naar binnen te gaan want dan zouden de andere mensen helemaal geen kans meer maken om die beestjes te pakken te krijgen. Dus gauw verder naar Sesamstraat. Daar konden de jongste twee hun hart op halen. Of liever gezegd meer Mea want Solange vond het allemaal toch wel erg tam. Maar de meiden gingen gezellig met haar mee en deden ook de mini waterbaan, karretjes en achtbaan. Zelfs Solange was nu te groot voor de draaimolen. Ze werd er door een parkmedewerkster uitgehaald. Nadat ze daar uitgespeeld waren gingen we een kijkje nemen bij de kangoeroe´s en wallibi´s. Maar voor die beestjes was het ook warm en waren allemaal omgevallen van de warmte. We waren te vroeg voor etenstijd (want je kan deze ook voeren) dus we hebben alleen een rondje gemaakt. Konden er nog twee aaien (wat Mea echt heel erg leuk vond om te doen) en daarna gingen we weer weg. Nu werd het even een flink stukje lopen want we gingen terug naar Jungala. Daar zijn de tijgers.


Ze hebben er twee witte en twee bruine. Eén witte was nog het meest aktief en daar konden we nog prachtige foto´s van maken. Later kwam er nog een bruine tijger bij maar die ging zitten en verroerde zich vervolgens helemaal niet meer. Eén witte en één bruine tijger lagen lekker te slapen en daar kwam helemaal geen beweging in. Ook die beesten hebben echt last van de warmte. Yentle vroeg me toen nog of ze nog een ritje met een achtbaan kon maken en omdat Kumba om de hoek was gingen we daar maar naar toe. De wachttijd daar was maar vijf minuten dus daar was zo ook weer zo uit. Maar ook die beviel haar meer dan goed. Dit keer was haar vader meegelopen tot aan de karretjes en weer ging ze alleen.
                                          
Ze is echt zo´n achtbaan freak, het kan haar helemaal niets schelen dat ze alleen gaat. Ze geniet er echt niet minder van en ze wordt er nog niet een mini seconde misselijk van. Maar dit was dus al de twee keer dat Solange er naar mocht kijken en dat beviel haar niets. Gauw op de kaart nog even gekeken of er nog iets voor haar was en in Timbuktuu zagen we nog een familie achtbaan. Samen met Yentle kon Solange in de rij gaan staan want Mea was echt te klein. En met een beetje hulp van een aardige mevrouw kon Solange toch in deze achtbaan. Dat deed haar hartje weer een beetje goed want ze vindt het echt maar super oneerlijk dat Yentle alle achtbanen mag doen en zij niet. Ze wilt ook zo graag in de achtbanen. Omdat Mea echt zo ontzettend lief had staan te wachten gingen we voor haar ook op zoek naar iets leuks en zij koos voor een draaimolen. Op een mooi paard gingen ze een paar rondjes en ik mocht er naast gaan staan want hier in Amerika wordt er goed gelet op de veiligheidsvoorschriften en mocht Mea niet alleen gaan. De meiden hadden ook een mooi paard uitgekozen. Toen moesten we een beetje vaart gaan maken want we wilden graag de nieuwe show gaan kijken. Deze was echt heel goed. Lenige vrouwen uit China, een man en een vrouw die aan zo´n zijde sjaal hangen en daar de meest ongelofelijke dingen uithalen. En ook een vader en een zoon die waarschijnlijk zijn begonnen met oefenen toen dat kind een half jaar uit de baarmoeder was. Want dat jongetje was echt zo oud nog niet en deed de show al zo goed mee.

Toen waren we klaar met Bush Garden. We moesten nog eten en hadden nog een ritje van een klein uurtje staan naar St. Petersburg. Het eten hebben we maar weer bij de Golden Corral gedaan. Dit keer was de ambiance iets beter maar weer was het eten ontzettend goed en zo ontzettend ruim in sortering. Voor elk wat wils en de meiden vinden het helemaal geweldig want die gaan zelf hun eten uitkiezen en komen dan met een klein bordje vol terug. Met onze buiken meer dan vol zijn we in de auto gestapt, aan Giel de weg gevraagd en op weg gegaan naar the Grand. Dat reed vrij snel en makkelijk aan en voordat we het wisten waren de lange brug over en bij ons hotel. Dat zag er van buiten ook zeer mooi uit en toen we de lobby binnen kwamen waren we zeker NIET ontevreden. We konden gelijk terecht bij de receptie en we werden geholpen door een aardige dame. Maar nog veel aardiger vonden mam en pap de twee andere dames die zich er mee gingen bemoeien. Wat gebeurde er namelijk……..ze kregen een GRATIS up-date naar een PENTHOUSE!!!!!! Ja je leest het goed, zij zitten nu in een prachtige penthouse voor het zelfde bedrag als wij hier in onze kamer. Die vrouwen vroegen of zij dat wilden en je raadt natuurlijk wel wat er toen geantwoord werd. Het is echt een prachtige suite met een aparte woonkamer en slaapkamer. Even waren we bang dat we in de knoei zouden komen met de meiden want elke avond zou er één bij opa en oma gaan slapen maar de bank kon naar een slaapbank omgetoverd worden dus Solange slaapt daar nu lekker op de bank. Ze hebben ramen van plafond tot bijna aan de grond en het uitzicht is echt geweldig!
                                                 
Ook zij zitten aan de zijkant van het hotel, net als wij want op de verdieping van de penthouse´s zit aan de voorkant met spectaculair uitzicht op de zee een feestzaal/private diner room. De deuren stonden open dus de meiden en ik zijn er toch gauw even naar binnen geglipt om prachtige foto´s te maken. Wij zitten dus jammer genoeg ook aan de zijkant van het hotel maar we hoeven echt niet zoveel moeite te doen om het strand en de zee te zien. Het had ook de straatkant kunnen zijn want het hotel loopt rond en we zagen ook kamers aan de straatkant. Dan had je helemaal geen zicht op het strand gehad en dat hebben wij nu zeker wel. Het strand is echt wit (parkieten zand) en de zee zag er rustig en glad uit. De mevrouw van de receptie waarschuwde ons wel dat het roggen seizoen is dus als we de zee in gaan dan moeten we schuifelen. Dan zwemmen ze vanzelf weg. Maar het is zo mooi, zo tropisch. dat worden weer heerlijke dagen!

Het valt niet mee om op dit moment een goed internet verbinding te krijgen. Met het verslag van de dag heb ik al een paar keer een foutmelding gekregen dus ik geef het maar voor nu op. De filmjes en foto´s zullen deze aankomende dagen dus waarschijnlijk niet gaan lukken. Die zet ik erbij zodra ik daar de kans voor krijg. Blijf wel gerust reageren want de reakties zijn zo leuk om weer te lezen. Het blijft zo ontzettend leuk om aan de blog te blijven werken.

Weltrusten (ik denk dat ik weer de laatste ben die wakker is want hier in deze kamer slaapt iedereen al, Kenneth snurkt zelfs) en goede morgen!