once upon a second time in amerika

Het weer                              : heerlijk zonnig
Aantal graden                       : zeker 30+
Aantal foto’s vandaag           : 53
Totaal aantal foto’s vakantie : 728

Planning voor de dag:
acclimatiseren in de villa, lekker zwemmen
shoppen bij premium Outlet International Drive
vroeg eten
17:00 uur : vertrek van Corrie, Bert, Yentle en Kenneth richting Downtown Disney voor de voorstelling
                 La Nouba van Cirque de Soleil.

Vandaag stond helemaal in het teken van shoppen en de grote verrassing. Tot op het laatste moment hebben we het geheim kunnen houden voor de jarigen. Voor mam is het natuurlijk morgen haar verjaardag en heeft ze helemaal niet hoeven te wachten op haar cadeau. Bert daarentegen heeft heel lang op zijn verjaardagscadeau moeten wachten want die is in december jarig geweest. Toen we hem toen feliciteerde vertelde we hem dat hij zijn verjaardagcadeau nog een keer zou krijgen. En nu is eindelijk zijn geduld beloond.


Maar om bij het begin te beginnen. We zijn rustig gestart, niets gehaast. Nou was ik wel al om 4 minuten over 6 wakker want wat bleek. De vorige gasten hadden de wekkerradio op dat tijdstip gezet en die ging even zo vrolijk vandaag ook af. Schrok me helemaal naar. Maar gelukkig kon ik nog wel een beetje wegdommelen. Kon wel gelijk constateren dat op dat tijdstip het nog donker buiten was. Dat is in Nederland niet meer zo. Maar we begonnen de dag zo rond kwart over 7. Aankleden en dan lekker ontbijten.





We hebben dit keer kaas uit Nederland meegenomen en die is goed overgekomen. Heerlijk pittig belegen. Voor de rest is alles in Nederland gebleven maar een plakje belegen kaas op een boterham vinden we toch wel heel lekker.
Toen iedereen klaar was gingen we op pad. Mam, Yentle en ik werden afgezet bij de Walmart
                                    
en de mannen gingen met de twee kleinste meisjes naar de Dollar om de andere auto in te leveren. Daarna moest Kenneth nog naar Downtown Disney om de kaartjes van Cirque du Soleil om te ruilen. Ik had ze bij Undercover Tourist gekocht en die hadden kaartjes opgestuurd die nog omgeruild moesten worden. Kenneth kon dit makkelijk doen met Bert in de auto want die lette nergens op en had helemaal niet door waar Kenneth heen was gelopen. Bij de Walmart hebben we heerlijk op onze gemak rond gelopen en ik heb het nodige geshopt. We hadden niet veel eten nodig want dat hadden we gisteren al gekocht bij de Publix. We waren een paar dingen vergeten dus die konden we nu aanvullen. Ook moesten we nog gaan bedenken wat we vanavond gingen eten want we moesten vroeg eten en het moest ook niet al te veel tijd kosten om het te maken. Er waren namelijk grote plannen. Maar we hebben ook nog de andere afdelingen afgestruind en daar ben ik ook leuk geslaagd. Ik ben geslaagd voor twee zwembermuda´s voor Kenneth, een aantal badlakens en nog andere wat andere zaken. Toen de mannen klaar waren kwamen ze ons weer ophalen om ons af te zetten bij de Premium. Maar toen we daar naar toe op weg gingen, reden we langs Lake Buena Vista (Giel had ons deze weg opgegeven) en daar zag ik toch ook winkels waar ik naar binnen wilde. Dus gelijk het stuur omgegooid en mam en ik werden daar afgezet. De mannen zouden met alle meiden naar huis gaan om weer lekker te gaan zwemmen en wij vrouwen konden heerlijk ongestoord shoppen.
                                      

 En dat hebben we gedaan. Er wordt wel eens gezegd dat de creditcard roodgloeiend kan zijn. Bij mij is hij geloof ik gesmolten. We zijn begonnen bij Oshkosh. Er waren hele leuke aanbiedingen. T-shirtjes voor de meiden van $ 6,00. Met de huidige koers betaal je dus iets meer dan € 3,00. Dus daar ben ik echt flink geslaagd. Op naar de volgende winkel. Daarnaast was Reebok. Daar hadden ze ook hele leuke aanbiedingen. Yentle is twee dansgympen rijker (witte en zwarte) en ik ben voor Nina geslaagd voor een atletiek outfit. Nien, je moet maar goed naar de diaclip kijken, ik denk dat je jouw foto wel zal herkennen!! Je moeders geld ben ik al aardig aan het uitgeven. Daar weer naast zat Timberland. Daar kon ik weer leuk scoren voor Kenneth. Zwarte schoenen, teenslippers!!! (ja dames en heren, hij is eindelijk overstag!!), twee t-shirts en een polo. Mam heeft nu eindelijk ook een reden gevonden om haar portemonnee te trekken en pap is twee polo´s rijker en Ton is nu de gelukkige eigenaar geworden van ook leuke teenslippers. Het is echt moeilijk de verleiding te weerstaan als er zulke kortingen worden gegeven en als je ook nog weet dat de euro zo sterk staat ten opzichte van de dollar. Alles lijkt zo spotgoedkoop. Maar ondertussen was ik alleen nog maar voor de andere leden van mijn gezin bezig en had ik nog niets gekocht voor mijzelf. Daar moest nu maar eens verandering in komen. Aan de overkant zat de Gap. Ik moet zeggen dat ik in het begin echt niet goed wist waar ik moest beginnen. Het was een zooitje en vrij druk in de zaak. Voor de kinderen zag ik niets, de kortingen stelde ook niet veel voor. Maar voor mezelf ben ik gelaagd voor een hele mooie zwarte broek, een vest en een trui. Jippie ik doe ook mee! Bij de Disney outlet slaagde ik helemaal goed. Daar hing een hele mooie ochtendjas voor maar $ 6,99. Ja je leest het goed, ben het nog speciaal gaan navragen. Dit kwam omdat er een vlekje op zat waarvan mijn moeder al gelijk zag dat ze die er makkelijk uit zou kunnen krijgen. Dus ik ben een ochtendjas rijker voor maar € 3,75. Die kon ik toch echt niet laten hangen. Er hingen nog twee andere maar die hadden meer vlekken. Na de Disney store liepen we richting Old Navy maar wat zag ik in mijn linker ooghoek. Tommy Hilfiger!!!! Dus we staken gelijk het parkeerterrein over. Daar was het ook zo ontzettend leuk met de aanbiedingen! Carmen, het is gelukt hoor, je hebt je t-shirts. Zelf ben ik weer goed verwend (door mijzelf;-)) Toen was het tijd en vond Kenneth ons. Hij zou ons om half vier komen ophalen en hij was precies op tijd. Jammer hoor want ik had nog wel even door willen gaan. Helaas zat het er niet meer in omdat we echt op tijd thuis moesten zijn.
                                               



Het eten werd een soepje met broodjes ei en het smaakte ons goed. Nog steeds hadden we niet verteld wat de verrassing was en werden ze alsmaar nieuwsgieriger. Kenneth en Yentle gingen met ze mee. Ik bleef thuis met de andere twee meiden. Ben lekker bezig geweest om alle bonnentjes na te kijken en ook alle prijskaartjes van de kleding af te halen. De tijd vloog voorbij en voordat ik het wist waren ze alweer terug en wat hadden ze genoten!!! Ze kwamen pas achter het verjaardagscadeau toen ze er echt voor de deur stonden en ze vonden het helemaal geweldig.
                                   


Gelukkig maar want het was toch een verjaardagscadeau en je wilt toch graag dat ze die leuk vinden. Maar dat was gelukt hoor! Helemaal vol met verhalen kwamen ze terug. Yentle voerde de boventoon. Ze had aan iedereen gezegd dat zij het wel allemaal zou gaan vertellen en ze struikelde over haar woorden om het allemaal te zeggen. Het was een waanzinnig mooie voorstelling en ze kwamen ogen te kort. Overal om hen heen gebeurde er wel wat en alles was even spectaculair. Helemaal top!! Kortom het was een mooie dag waar we flink hebben genoten. Morgen gaan we al vroeg op pad om te ontbijten met Lilo and Stitch in het Polynisien Resort en daarna gaan we naar Animal Kingdom. Morgen is ook de dag dat mam echt jarig is dus hebben we ook een klein feestje!

Het weer                              : ´s morgens bewolkt met hier en daar een drup maar in de middag een lekker
                                               zonnetje
Aantal graden                       : 30°
Aantal foto’s vandaag           : 68
Totaal aantal foto’s vakantie : 675

Planning voor de dag:
7:00 uur    : aankomst van het schip in Miami
9:00 uur    : van boord en richting autoverhuur om daar bij Dollar twee auto's op te halen
10:00 uur  : vertrek richting Cocoa
14:00 uur  : de eerste boodschappen te doen en ons te installeren om naar de de lancering te kijken van
                  spaceshuttle Endeavour
15:47 uur  : lancering spaceshuttle Endeavour
16: 15 uur : beginnen aan het laatste stuk rijden richting Davenport naar onze villa
18:00 uur  : hopen we bij de villa te zijn

Als allereerste:DE FOTO´S EN FILMPJES ZIJN ERBIJ GEVOEGD. Ik heb er vanavond een tijd voor gezeten maar alle foto´s en slideshows zijn bijgevoeg.
Als tweede: de planning van hierboven is totaal niet gevolgd!


@ Claudia: jij begreep me ;-). Maar je hebt gelijk. Kenneth is zo´n beetje de enige die nog vrolijk door gaat met eten.
@anita: bedankt voor je aardige kaartje en mijn moeder zal zeker genieten van je fles wijn. helemaal haar smaak.
                                      
@fam Verkoelen-Roeland: doordat het aan boord nogal prijzig is om op internet te komen hebben we ervoor gekozen om de foto´s er later bij te zetten en wat betreft het laden, ik heb er nog niemand over gehoord.

@ Carmen: die jurkjes zijn allemaal van het “flodder-model” en kunnen opgevouwen worden tot het formaat van een servet en overal tussen gepropt. Hahahaha.

Vandaag was het een dag met hobbels, en dan nog zulke hobbels dat de planning flink in de soep liep. We hadden verwacht dat we vanmorgen vroeg van boord mochten maar dat ging al niet op. Wij waren bij lichting nr. 18 en we moesten ons pas om 9:00 uur melden. Dat gaf ons nog wel de ruimte om een verslag van de cruise te maken want tot nu toe hadden we nog geen filmpjes van de meiden gemaakt en was er nog naar niemand gezwaaid.
                                                             
                                                                    (Marga let op!!!)
Maar blijkbaar was 9:00 uur toch nog iets te optimistisch want ze hadden flink oponthoud. We werden pas om 9:40 naar beneden geleid. Toen we van boord af kwamen moesten we eerst onze koffers ophalen en daarna door de douane. Gelukkig ging dit weer van een enorm leien dakje. Ik heb de papieren van Mea niet eens meer uit mijn tas gehaald. Ik had het idee dat als ze niet tevreden waren dat ik het altijd nog tevoorschijn kon toveren. Maar hij was dik tevreden. Een kruier had ons bij de bagage claim in de smiezen gekregen en had ons “geholpen” met de bagage. Nou moet ik zeggen dat hij ons ook er echt mee geholpen heeft want hij kon alles op één steekwagen kwijt en leek er ook geen moeite mee te hebben om alles te dragen. Toen we bij de douane beambte kwamen keek hij eerst naar de grote stapel koffers, keek ons eens heel goed aan (en wij natuurlijk allemaal heel lief lachen) en toen nog heel snel in onze paspoorten. Hij had er echt geen zin in om door onze koffers heen te wroeten. Ook waren ze niet door een scanner heen geweest dus onze “appels” waren hem ook niet opgevallen hahahaha. Maar toen was het ondertussen 10:00 uur en stonden we buiten. Onze kruier vroeg ons waar we heen moesten en ik antwoordde naar de Dollar rent a car. Hij leidde ons naar de stoep en zei ons daar te wachten op de shuttle want die zou ons daar wel naar toe brengen. Aangezien ik al van Elvira had gehoord dat die mogelijkheid bestond heb ik er verder helemaal niet meer over nagedacht. Ik had via internet bij Dollar geboekt en had ook aangegeven dat wij bij de dichtstbijzijnde Dollar (Collins Avenue) onze auto´s op wilde halen. Naïef genoeg ging ik er dus van uit dat we daar naar toe zouden gaan. Dus niet. We gingen naar de vlieghaven van Miami. Daar werd ik toch wel zenuwachtig van want zouden die het allemaal nu zomaar gaan accepteren. Volgens die mevrouw die ik gelukkig kon aanspreken zou het absoluut geen probleem zijn om daar de auto op te halen. Het probleem was wel dat er een enorme rij stond. Ik heb meer dan een half uur moeten wachten. Toen we eindelijk aan de beurt waren ging het gelukkig wel vrij snel. Ze smeerde ons absoluut niets aan en was heel vriendelijk. Volgens mijn boeking hadden we de tweede auto vanavond al terug moeten brengen maar zij heeft dat omgezet naar morgen middag. Dat gaf ons ook wat meer ruimte. Ondertussen was het al na twaalf uur geworden en na een onderling overleg hebben we besloten om niet meer naar de lancering te gaan. Dat was toch wel een domper hoor. We hadden daar echt naar uitgekeken. Maar het leek ons onverstandig om de gok te wagen. Als we er nu naar toe zouden gaan zou er absoluut niets tegen mogen zitten en zouden we flink plank gas moeten geven. Aangezien we niet zitten te wachten om aangehouden te worden of een bekeuring te krijgen leek ons dit niet zo´n goed plan. Ook hadden de meiden honger en wilde graag nog even eten. Dit zou dan ook niet echt mogelijk zijn. We zouden ook het risico lopen dat alles zou opstropen in de buurt van de oostkust omdat een heleboel mensen naar de lancering zou komen kijken. Het zou toch echt heel vervelend zijn als we dat hele eind te gaan rijden om vervolgens nog een heel klein lichtpuntje in de lucht te zien als we aan komen rijden. Nee, het werd voor ons een no-go! Dan maar naar de tweede verdieping om onze auto´s op te halen.
                                 

Kenneth en ik hebben een minivan en mam en pap hebben een compact omdat die alleen maar voor één dag is. De rest van de vakantie doen we met de minivan Nadat we de auto´s hadden opgehaald en alle koffers erin hadden vroegen we aan Giel (Beelen) van onze TomTom of hij ons naar de villa kon brengen. En dat is prima gelukt.
                                  
Qua rijtijd was het nog net geen vier uur maar we zijn onderweg nog bij een service station gestopt om nog wat te eten en drinken bij Wendy´s. Hoppa, de eerste hamburger op Amerikaanse bodem was ook weer in de maag. De rit zelf ging heel voorspoedig en we konden heel goed doorrijden. Bij de villa aangekomen hebben we eerst alles even bekeken en bewonderd,
                                  
                                             

iedereen koos zijn kamer uit en gauw gingen we onze koffers uitpakken. Daarna gingen mam, pap en ik voor de boodschappen naar de Publix. Dat was het eerste moment van thuiskomen want Giel had ons via hele onbekende, binnendoor wegen naar de villa geleid en daar herkende we niets van. Toen we bij de Publix stonden was het echt zo bekend omdat dit ook de Publix was waar we twee jaar geleden ook altijd kwamen.

Bij de Publix hebben we weer een flink bedrag achtergelaten. Nu zijn de eerste boodschappen altijd het meest kostbaarst want je moet toch allerlei dingen aan gaan schaffen, zoals waspoeder, wasverzachter, vaatwasmachine tabletten. Allemaal vrij prijzige aanschaffen. Maar zoals twee jaar geleden vonden we het nu toch in zijn geheel niet echt goedkoop. Mam wilde een zakje nootjes meenemen maar toen ze zag dat ze hier $12,00 voor neer zou moeten leggen heeft ze ze maar gauw weer terug gelegd. Daarna door naar nog een oude bekende, de chinees die daar op het rijtje zit. Weer hebben we daar heerlijk afhaal eten gehaald. Het lijkt weinig maar net als twee jaar geleden zijn we zeer verbaad hoeveel eten er in zo´n doosje kan. Toen wij boodschappen gingen doen zijn Kenneth en de meiden lekker thuisgebleven om het zwembad uit te proberen.
                            

                            


 Dat is ze zeker zeer goed bevallen. Toen we thuis kwamen hebben we gezellig zitten eten en toen kon je aan twee meisje zeker zien dat het slaaptijd was. Die hebben we bewust uit elkaar gehaald omdat ze anders elkaar wakker zouden gaan houden. Daardoor slaapt Yentle nu bij Solange op de kamer en heeft Mea een kamer voor haar alleen. Maar die twee kamers worden gescheiden door een badkamer en we hebben de deuren daarvan open gehouden zodat Mea niet echt alleen ligt. Ze kan haar zussen altijd nog zien en horen. Toen ben ik aan de slag gegaan met de foto´s. Viel toch nog wel een beetje tegen hoeveel tijd er in is gaan zitten. Ik ben nu met het verslag van vandaag bezig en dan hoop ik gauw naar mijn bed te kunnen gaan. Vanavond kwamen we er nog wel achter dat het maar goed was dat we niet naar Cocoa zijn gaan rijden want de lancering is niet doorgegaan door technische problemen.

The historic next-to-last space shuttle launch was scratched Friday because of mechanical problems, spoiling a visit from the president and dashing the hopes of the biggest crowd of spectators in years, including the mission commander's wounded wife, Rep. Gabrielle Giffords.

NASA hopes to try again Monday to launch space shuttle Endeavour on its final voyage.


President Barack Obama and his family visited Kennedy Space Center anyway.


Obama met with Rep. Gabrielle Giffords, the Arizona congresswoman who survived an assassination attempt in January. The president and the lawmaker were in Florida to witness the launch of the space shuttle Endeavour. Giffords' husband, Mark Kelly, is the mission commander.

Zo te lezen waren we dus zeker niet de enige daar geweest. Er wordt gesproken over de grootste groep toeschouwers ooit. En zeker niet de minste waren er om er naar te kijken. President Obama was er ook. Nu hopen ze de lancering uit te stellen tot maar dat is voor ons niet echt een goede dag. Op de planning staat Epcot met dinner reservations. Epcot alleen zou echt wel te verschuiven zijn maar dit is eten met de prinsessen en daarvan zijn de meiden al op de hoogte. Ik ben bang dat de lancering daar toch van gaat verliezen. Ik vind het jammer dat de shuttle lancering niet door is gegaan door technische problemen maar ben heel blij dat wij op voorhand al hadden besloten om er toch niet heen te gaan. Het was een stuk minder stressvol en we hebben nu nog meer kunnen genieten. Aan elk nadeel blijft zeker een voordeel zitten. Het was een mooie dag

 

Het weer                              : zonnig met hier en daar een grijze wolk waar gelukkig geen regen uit is
                                              gekomen
Aantal graden                       : 30+
Aantal foto’s vandaag           : 125
Totaal aantal foto’s vakantie :  607

Planning voor de dag:
8:00 uur   : aankomst van het schip bij CocoCay
17:00 uur : vertrek van het schip richting Miami

De nacht is redelijk goed gegaan. We gingen rond een uur of elf naar bed en ik viel eindelijk makkelijk in slaap. Maar om twaalf uur vertrok het schip en daarvoor werd toch de boegmotor nog even aangezet. Aangezien wij echt in de punt van het schip slapen is die vlakbij onze hut. In tegenstelling tot de rest van de groep (ahum) lukte het mij niet om daar door heen te slapen!! En toen was het weer zaak om in slaap te vallen. Die kleine hazenslaapjes kunnen je toch even weer vooruit helpen maar om half twee heb ik voor de laatste keer de klok gezien en ben niet eerder wakker geworden dan half zeven. Heerlijk!! Zoveel slaap heb ik de laatste week niet meer gehad. Geen kussens (en geen toilettassen ;-)) of kuchende kinderen. Het was muisstil toen het schip eenmaal ging varen en het schommelen was echt goed te doen. Toen Solange mij om half zeven wakker maakte was het ook tijd om op te gaan staan, iedereen aankleden en dan naar de Windjammer om lekker te ontbijten. Je merkt wel dat je echt “volgevreten” begint te raken. Er kan echt niet meer zoveel bij in onze buikjes. Vooral de kinderen beginnen al vrij snel bodem te voelen en willen echt niet meer zoveel eten. Yentle moeten we alleen nog goed in de gaten houden want haar ogen zijn nog altijd zoveel groter dan haar maag. Die vindt nog steeds zoveel dingen lekker. Ze heeft er alleen niet veel ruimte meer voor. Het zal straks echt wennen worden als we van boord zijn. Je wordt zo ontzettend verwend. Je kan je mes en vork nog niet neerleggen op je lege bord of het geheel wordt al door iemand weggehaald, als je maar een beetje om je heen kijkt dan wordt er aan je gevraagd of je ergens mee geholpen kan worden. Alles is ontzettend schoon en de mensen zijn zo behulpzaam. Ik ga straks thuis ook achterover zitten om te wachten dat alles opgeruimd wordt. Ik ben bang dat ik daar behoorlijk teleurgesteld in kan raken.
                                      

Vandaag was het een ongelofelijk heerlijke dag. We gingen vanmorgen al redelijk op tijd naar Cococay. Het eiland van de rederij waar alleen de gasten van de boot aanwezig zijn. Dit keer konden we niet gewoon aan wal lopen maar werden we gebracht met een “tender”. Dit is een bootje waarmee je naar het eiland wordt gebracht. Na het ontbijt gingen we ons omkleden en insmeren en konden we weg. We kwamen met een van de eerste boten en we hadden nog alle keus in ligbedjes en de plek waar we wilden liggen.
                                      
Kenneth is als eerste gaan rondwandelen om overal foto´s te maken en te filmen. We hadden nog de keus uit een aantal rotan parasols want die hadden we wel nodig voor Bert. Zijn imitatie van een zontomaatje is nog steeds niet wegge-ebt en hij kon zich vandaag echt niet in de zon wagen. Maar de rest van onze club heeft lekker toch nog wel aan hun kleurtje kunnen werken. Al lijkt het erop dat Kenneth de kleur van Bert toch wel heel mooi vond want die heeft op dit moment net zo´n rood hoofd. Ben benieuwd hoe die morgen eruit ziet. (ach dan zitten we toch een groot gedeelte van de dag in de auto).
                                      
Maar de dag op Cococay was echt heerlijk, zalig, waanzinnig relaxing. De kinderen hebben zich heerlijk in het water vermaakt. Ze zijn niet in het waterpark gedeelte geweest want dat was toch echt te gevaarlijk voor Mea en om haar als enige achter te houden zou weer zo zielig zijn. Maar ze hadden het helemaal niet nodig. Met een ligbed hebben ze zich heerlijk vermaakt en ook Mea is lekker bezig geweest in het water. Die heeft haar angst toch voor een groot gedeelte overwonnen. We proberen haar nu te motiveren voor zwemles want ze wilt heel graag alles wat haar zussen ook kunnen doen en als die nu verder het water op gaan dan mag ze niet mee. Als ze gaat lopen klagen dan krijgt ze te horen dat ze dan maar heel goed haar best moet gaan doen met zwemles en snel haar diploma moet gaan halen. Dan mag ze ook verder het water in. Je ziet haar nadenken. Maar ze doet echt heel goed haar best en ze is echt met sprongen vooruit gegaan.
(de foto´s komen morgen)
                                     

In de middag kon je daar weer ongelofelijk veel eten halen (als je dit wilde) bij het bbq gedeelte, we hebben mensen met “volgestouwde” borden zien lopen. Echt ongelofelijk. Het was weer zeer smakelijk maar we hebben ons zeer behoorlijk gedragen. Zoals al eerder gezegd, we raken echt volgevreten. Het was echt een perfecte dag, er was een live band die heerlijke rasta music speelde. Zo nu en dan kwam er een nummer van de grote meester zelf; Mister Bob Marley langs. Heerlijk relaxed. Er waren nog een aantal huisjes waar je voornamelijk hetzelfde kon kopen, mam en ik zijn er even gaan rondneuzen en zij heeft er nog een leuke jurk kunnen scoren. Rond een uur of twee zijn we weer richting het schip gegaan. We mochten maar tot half vier op het eiland blijven en we wilde de grootste drukte voor zijn. Ook waren de jongste twee meiden erg moe en het leek me een goed idee om ze nog even te laten slapen omdat er vanavond een leuke theatershow was en dat we die als afsluiting nog konden gaan kijken. Dus lekker weer met de water”bus” terug naar het schip. Allemaal onder de douche om het zand van ons af te spoelen en haren te wassen. De meiden gingen even liggen en ook Yentle wilde het wel even proberen. Heerlijk hebben ze geslapen. We hebben ze om kwart over vier wakker gemaakt omdat we Kenneth nog met ze naar de klimmuur wilde gaan. Dat ging jammer genoeg maar voor een kindje goed. We hadden al tegen Solange gezegd dat ze moest zeggen dat ze zes jaar was en ook Kenneth had tegen die man gezegd dat ze zes jaar was. Blijkbaar waren ze in de loop der tijd daar slimmer in geworden omdat hij blijkbaar een lijst heeft waar alle kinderen op staan en ook hun leeftijd. Hij kon dus daarop zien dat Solange nog twee maanden moest wachten totdat ze zes jaar zal worden. Wat had ze een verdriet, ze had er zoveel zin in.
                                    

Yentle vond het natuurlijk geweldig en kon helemaal naar boven klimmen. Die meid heeft echt lef hoor! Het is toch echt een flinke hoogte. Zeker omdat je zo hoog op het schip staat, dat maakt het allemaal nog veel hoger. Het was echt knap. Ik kon er jammer genoeg zelf niet bij zijn want ik was druk bezig om de koffers weer in te pakken. Dit is toch nog een kleine uitdaging gebleken want er is natuurlijk al het een en ander aangevuld aan onze bagage. We moeten nu de koffers voor 24:00 uur buiten op de gang hebben staan en dan zullen we ze morgenochtend weer terug zien. Ben heel benieuwd hoe dat morgen allemaal in zijn werk zal gaan. We horen bij groep 18 en moeten ons om 9:00 – 9:10 verzamelen in de Bolero zaal om vervolgens naar buiten geëscorteerd te worden. En opnieuw, heel benieuwd hoe dit in zijn werk zal gaan. De laatste dingen moeten maar in de handtrolley´s gepropt worden en die zullen we dan zelf naar buiten mee nemen.

Voor de laatste keer eten in de Windjammer en dan gelijk door naar de 3e verdieping om naar de foto´s te gaan kijken. Er zaten er echt hele mooie bij en het heeft ons dus weer een flinke rib uit ons lijf gekost. Maar voor Kenneth op kantoor hebben we nu een mooie vervanging.
Toen werd het tijd voor het theater. Het is toch niet te geloven wat er allemaal aan boord is. Er zijn nog cruiseschepen die een ijsbaan hebben. Het lijkt me geweldig maar we hebben nu amper tijd om alles te doen. De theatershow was geweldig. Boogie Wonderland.
                                     

 Allemaal muziek uit de jaren 70. Earth Wind & Fire, Donna Summer, Abba. Helemaal geweldig! Ook de kinderen genoten er erg van want er was ook een groep dansers bij en daar zijn ze natuurlijk heel geïnteresseerd in. Aan het eind van de show kwamen nog een aantal medewerkers van het schip op het podium om een applaus in ontvangst te nemen. Ook de kapitein kwam erbij en later konden de meiden nog met hem op de foto. Het is nog best een jonge vent hoor! Bij een kapitein heb ik natuurlijk een kapitein Stubing gevoel en dat is hij zeer zeker niet. Hij heeft ook een leuk gevoel van humor want elke dag verteld hij ons even via de intercom van het schip waar we zijn en wat wanneer het schip weer vertrekt. Altijd verteld hij dit wel met een grapje en het klinkt absoluut niet stijf. Nu ik hem gezien heb klopt dit wel met zijn overkomen. Een leuke vlotte vent!
                                        
De laatste nacht is aangekomen. We hebben het ontzettend naar ons zin gehad hier aan boord. Zelfs Kenneth zei net dat cruisen “helemaal niet leuk was“ en dat we het zeker “nooit meer zouden gaan doen”. En dit bedoelde hij natuurlijk andersom. Ook wil ik even kwijt dat cruisen absoluut niet alleen voor oude mensen is. We hebben ontzettend veel jongeren aan boord, veel gezinnen met kinderen. Het is echt een leuke gezellige verdeling waarbij naar mijn idee eerder de schaal doorslaat naar jong dan naar oud. We gaan het zeker nog een keer doen want het is ons meer dan goed bevallen. Ik ga echt een heleboel missen. Ik denk dat ik ´s avonds niet meer een olifant of slapend konijn op mijn bed zal gaan aantreffen (ik denk dat ik nu een deur heb opengezet, he Clau? hahahaha).

Maar het was en is tot nu toe nog alleen maar genieten geweest. Morgen gaan we weer aan land en ligt er een flinke reistijd voor ons te wachten. We gaan eerst naar Cocoa om daar hopelijk de lancering te kunnen zien van de Spaceshuttle Endeavour. We zullen het jullie laten weten maar we zijn aan het genieten!!

Het weer                              : een heerlijke zonnige dag
Aantal graden                       : 30+ graden
Aantal foto’s vandaag           : 99
Totaal aantal foto’s vakantie : 482

Planning voor de dag:
13:00 uur : aankomst Nassau met het schip
23:59 uur : vertrek van het schip richting CocoCay

Yentle kwam gisteren helemaal vol plezier terug. Ze had het enorm naar haar zin gehad en wilde graag morgen (vandaag) weer terug. Ze was geschminkt als een meisjes piraat en had een mooi ballonnen zwaard. Helaas hadden ze niet opgetreden in het theater omdat er niet genoeg kinderen waren gebracht. De foto´s zal je nog te zien krijgen want ze ziet er echt super uit. Ze heeft ook nog een fotoshoot gedaan en daar staat ze echt heel stoer op.
                                   


Mijn nacht was weer heel bijzonder. Yentle sliep dit keer boven me in het stapelbed (de meiden hebben een rouleersysteem bij opa en oma) en om een paar minuten over twee ´s nachts viel ineens Yentle´s kussen boven op mijn hoofd. Die stapelbedden staan namelijk niet loodrecht boven elkaar. Het onderbed is een stuk naar achteren geschoven waardoor de ruimte er was om de kussen naar achteren de duwen en naar beneden te laten vallen. Ik schrok me echt half dood. Wat kan een mens schrikken zeg. Mijn adrealine schoot in volle snelheid door mijn lichaam heen en ik was gelijk wakker, ondertussen was mijn lichaam aan het rekenen geslagen en dacht. Het is nu 2 uur, in Nederland is het 6 uur later, dat is 2 +6 = 8 uur. Goedemorgen! We kunnen weer beginnen. Het koste me dus weer dik twee uur om in slaap te kunnen vallen om vervolgens door Mea te worden wakker gemaakt met een enorm kriebelhoest. Een slokje water en twee hoesttabletjes later lag ik weer en toen moest Yentle naar het toilet. Die kan dus blijkbaar niet plassen in het donker en deed het badkamerlicht aan zonder de deur goed te sluiten. Volop het licht in mijn gezicht. Weer wakker. Kortom het was weer een prettig nachtje. Ik zal wat dat betreft blij zijn als we in de villa zijn want dan hoor ik niet alles van mijn kinderen. Ik hoor en merk alles van hun als ze bij me in de kamer slapen. Het slaaptekort gaat me inderdaad wel een beetje opbreken maar hoop dat het allemaal voorbij zal zijn als we in de villa zijn. En ik slik weer mijn Supradin energy en daar krijg ik ook nog echt energie van ook. Maar nu is het half 10 en ik zit wel enorm te vechten tegen de slaap. Ik kan me nog herinneren dat ik de vorige keer ook wel last had om de eerste dagen in een slaapritme te komen.
                                        
Eindelijk gingen we vandaag naar het zwembad. Het schip zou pas om 13:00 uur in Nassau zijn dus we hadden lekker een relax ochtendje. De meiden hadden er al twee dagen om lopen zeuren en nu konden ze eindelijk in het zwembad. Toch viel dit een beetje tegen want die hebben ze gevuld met zeewater. Je had die gezichten moeten zien toen ze het water in sprongen. Dat drukte de pret toch echt wel een beetje. Gelukkig ontmoeten Yentle en Solange allebei een Nederlands meisje waar ze lekker twee uurtjes mee hebben kunnen spelen. Wij hebben heerlijk aan de kant op een ligstoel gelegen. Bert is (nu 21:25 uur) zo rood als een garnaal.


We hebben er net de grootste lol om gehad. Mam heeft er nog een mooie foto van gemaakt dus ook die zal zo gauw het kan getoond worden. Ik heb even getracht mijn ogen dicht te doen maar echt veel rust werd me niet door de meiden gegund. Vooral Mea kwam me elke keer wat vertellen want ze was zo trots op zichzelf. Ze durft nu zelf in het diepe te springen. Ze heeft wel haar zwemvestje aan maar ze springt toch het water in, gaat daardoor even kopje onder en begint vervolgens flink met haar beentjes te trappelen en “zwemt” vrolijk verder. Niet meer in paniek en panisch van angst. We hebben haar natuurlijk de nodige duimen op gegeven en complimenten want voor haar is dit echt een enorme overwinning.

Toen werd het tijd om te beslissen wat te doen. De meiden hadden eigenlijk niet zoveel zin om mee te gaan naar Nassau. Ze wilde eigenlijk liever naar de kidsclub. Hier stonden de volwassenen toch niet negatief tegenover. Drie kinderen meenemen om te winkelen is toch niet echt een succesverhaal en als het zo warm is dan kan het helemaal een drama worden. Mea was gisteren al niet echt enthousiast, die vroeg vlak nadat we van het schip af kwamen wanneer we weer terug gingen. Dus even met elkaar overleggen en de kinderen gingen naar de kidsclub en de volwassen gingen Nassau in. Eerst nog lekker met elkaar eten en toen op pad.
                                    


 Toen we net aan land waren gekomen moesten we door een gebouw heen waar ook de douane zit. Als je door dit gebouw heen bent kom je bij de straat die vol staat met mannen die je aandacht vragen voor toertrips over Nassau heen. In eerste instantie leek het me niet zo´n fijn idee maar de andere dachten daar anders over en ik ben blij dat we het toch gedaan hebben. Het was een fijne vent die ons rond reed en wist echt heel veel te vertellen over het eiland. Ik had hem verteld dat wij Nederlanders waren en dat mijn ouders de taal niet echt goed konden verstaan. Ik zou dus alles voor hen moeten vertalen. Dat vond hij helemaal geen probleem en ik mocht gezellig naast hem komen zitten. Ook reed er nog een ouder Amerikaans echtpaar mee. Dat waren ook hele aardige mensen die het ook fijn vonden om bij ons in de buurt te blijven als we ergens uit het busje mochten stappen om alles beter te kunnen bekijken. Als eerste reden we naar Atlantis.
                                       
Die is op Paradise Island Dat is een geweldig groot resort wat de op een na grootste werkgever is van het eiland. De grootste werkgever is de overheid en daaronder komt dit resort. Het is ook echt een blikvanger want je ziet het al vanaf de boot. Het schijnt 18 maanden non stop werken te hebben gekost om het te bouwen. Het penthouse ziet eruit als een loopbrug tussen twee gebouwen en een nachtje slapen daarin kost je 25.000 dollar per nacht.
                                       
 (Volgens onze gids heeft Michael Jordan hier 14 nachten verbleven, wat zo´n NIKE reklame al niet voor je kan doen). De goedkoopste kamer kost je trouwens 400 dollar per nacht. Het ziet er echt prachtig uit en we kregen daar een half uurtje om rond te kijken. Maar ik geloof niet dat ik er zou willen verblijven. Zeker niet voor die bedragen want het was er daar zo ontzettend druk met toeristen. Wij liepen er rond maar met ons nog zeker honderden andere mensen. Er kwamen zelfs bussen met mensen die een rondleiding kregen. Er was een gedeelte van het resort afgesloten voor alleen de verblijvende gasten en daar stonden ook echt mensen bij te waken dat je toch niet stiekem door liep. Het leek een beetje op aapjes kijken. Na al dit pracht werden we door onze gids eerst gereden naar de upper class van de Bahamas´s om vervolgens ook nog even de wijken te laten zien van de “gewone” man. Dat was toch ook wel een wezenlijk verschil. Volgens hem bestaat de Bahamas´s uit 700 eilanden waarvan er maar 30 zijn bewoond. In totaal 300.000 inwoners waarvan er 200.000 op Nassau woonden. Kijk dan is Nederland toch weer een heel ander verhaal. Ook bracht hij ons nog naar een punt op het eiland waar een fort stond die nog gemaakt was door de engelsen die tot aan 1973 het gezag hadden op het eiland. Daarna werden ze onafhankelijk en volgens hem was dit alleen maar een vooruitgang. Bij het fort was er ook een trap gemaakt door 400 slaven.
                                               

 Deze mensen hadden daar 16 jaar over gedaan. Waarvoor die gemaakt werd is hij nooit gebruikt. Het is een hele steile, diepe trap die uitgehouwd is uit steen en rots. Het moet echt een heidens karwei zijn geweest.

Nadat de tour over was stonden we weer bij de haven. Daar was het echt een drukte van belang want wij waren niet het enige schip. Er lag nog een cruise schip van de Norwegian line, een schip van de Carnival line en er lag ook nog een ander cruise schip van de Royal Caribean, dit was de Monarch. Je kan je wel voorstellen dat het heel druk daar aan de haven was. We hebben nog een klein beetje gewinkeld maar al gauw voelde we ook de hitte op ons neerslaan. Carmen, het is me gelukt om een mooie badlaken voor je te kopen. Een hele mooie met bloemen. Ik hoop dat je hem mooi vind.

Aangezien de kinderen nog aan boord waren zijn we maar richting schip gegaan om daar lekker van de koelte te genieten en van een heerlijke glas Lemonade. Aan dat spul kan ik verslaafd raken. Het is zo verfrissend. Om half vijf is Kenneth de kinderen op gaan halen maar eigenlijk hadden ze nog geen zin om mee te gaan. Nog even relaxen en daarna ons gaan omkleden voor het eten. Eigenlijk was dit niet nodig maar ik had gisteren hele mooie foto´s van kinderen gezien met een witte achtergrond. Dat konden we vandaag ook nog doen dus de kinderen werden mooi aangekleed en ook Kenneth en ik probeerde er nog iets van te maken. Het was niet zo dat we een ruime sortering hadden. Ik moet zeggen dat het er zo ontzettend leuk uitzag en we kunnen ze morgenavond bekijken. Ben heel nieuwsgierig want als er een leuke tussen zit dan heeft Kenneth ook weer een nieuw schilderij in zijn kantoor.

We hebben vandaag weer heerlijk genoten en zijn blij dat we de tour hebben gedaan. Op deze manier hebben we toch weer meer van het eiland gezien dan alleen de winkelstraten aan de haven en ook de meiden waren zeer enthousiast van hun middag. We hebben een heel aardig persoon voor de housekeeping aan ons toegewezen gekregen en die vind het helemaal niet erg als de meiden bij hem komen bedelen voor nog meer handdoek dieren. Hij is echt heel aardig en neem daar echt de tijd voor.

 Het weer                              : ´s morgens licht bewolkt met één redelijk maar klein regenbui-tje
Aantal graden                       :  30
Aantal foto’s vandaag           : 125
Totaal aantal foto’s vakantie :  383

Planning voor de dag:
7:00 uur  : aankomst in Key West met het schip
15:00 uur: vertrek van het schip naar Nassau (Bahama's)

De nacht is beter gegaan. Mea was de gelukkige die een nachtje bij opa en oma mocht slapen. De kinderen gingen vrij vroeg naar bed en hebben heerlijk geslapen. Het was alleen wel zo dat Yentle dit keer last had van haar bio ritme. Ze was al om kwart over drie wakker. Dat heeft ze kunnen rekken tot vier uur en toen is ze met haar handtrolley in de badkamer gaan zitten. Gelukkig kon ik nog wel even wegdoezelen maar om vijf uur was ook Solange wakker. Samen hebben ze naar Yentle´s IPod zitten luisteren en dat ging boven verwachting nog stil ook. Om kwart voor zeven werden we wakker gemaakt door het schip zelf. De boegschroef werd aangezet om het schip aan de kade te laten aanmeren. Dat lawaai was niet te missen. Ach de dag kon maar beginnen en voordat iedereen ingesmeerd was (factoor 20) aangekleed, haren gekamd waren we weer even verder lekker op weg voor het ontbijt.
                                     
                                     
                                     
Wat een keus weer. Je kan gewoon niet stoppen. Alles heerlijk gemaakt. We bleven kiezen terwijl we al goed vol zaten. Na het eten gingen we naar de hut om onze spullen te halen en toen naar beneden. We konden heel makkelijk van het schip al wandelen. Je moet wel een geldige identificatie meenemen want anders kom je toch niet meer het schip op.
                                        

Toen we van boord af kwamen scheen wel de zon maar we zagen toch wel een grote grijze wolk. We waren net aan wal toen de eerste druppels al naar beneden kwamen. Het was niet echt een tropisch regenbuitje maar toch wel aardig wat druppels. Maar het duurde niet lang en het verfriste de boel wel eventjes. Key West is een leuk plaatsje maar natuurlijk heel toeristisch. Alle winkeltjes lijken op elkaar en er is niet echt een ruim assortiment. Toch was het ontzettend leuk om er even te zijn. Ook hier hebben we toch nog iets voor de lokale economie kunnen doen. Mam vond een heel leuk jurkje en ook Yentle viel in de prijzen.
                                      

Vandaag moesten we om half drie weer terug aan boord zijn omdat iedereen anderhalf uur voor vertrek aan boord moet zijn. Wij waren ruim op tijd terug en nadat we weer wat gegeten hadden zijn de meiden naar de kidsclub gegaan. Daar moest ik het nodige papierwerk invullen voordat ze naar binnen mochten. Yentle ging bij de Explorers en moest daar gezien haar leeftijd alleen heen. Solange en Mea konden samen blijven. Zij gingen bij de Aquanauts. Daar was ik wel blij om omdat zij toch nog zo klein zijn, zij kunnen dan toch nog op elkaar steunen. Al heeft Solange nou niet echt super veel steun nodig, die rende al die zaal in en keek nog amper om. Yentle vond het toch wat onwennig. Alle kinderen spraken daar Engels en dat maakte het toch wel wat moeilijker. Maar ze zette dapper door. Toen we ze om half vijf gingen halen had ze het toch prima naar haar zin gehad. Ze vond het wel lastig dat ze de mensen niet goed kon verstaan en dat ze zelf ook zo weinig duidelijk kon maken maar toch wilde ze graag mee doen met de piraten show van vanavond. Ook Solange en Mea hadden het prima naar hun zin gehad. Ook zij zouden vanavond mee kunnen doen maar dat lijkt me niet zo´n goed plan. Dan hebben we morgen twee kinderen die overal om kunnen huilen van vermoeidheid. We moeten ook nog echt wennen aan de warmte en ook de vliegreis heeft er echt behoorlijk ingehakt.


Toen kwam het andere spektakel. We gingen vanavond van chique-er uit eten. In het moonlight restaurant werden we om 18:00 uur verwacht. Voor de mannen speciaal pak en stropdas meegenomen en ook de vrouwen gingen in het nieuw. Ik had thuis nog geshopt tijdens het prijzencircus van de V&D en mam had ook een mooi setje van rok met topje. De kinderen ook netjes.
                               

Daar aangekomen keken we onze ogen uit. Er liepen mensen met echt mooi gala maar ook mensen met heel ordinair gala. Er liepen mensen met chique kleding maar ook mensen die heeeeel casueel gekleed waren. Ook kon je vanavond in een ander restaurant nog met de kapitein dineren en daar was de dress-code wel helemaal “gala en strak”. Vrouwen in het lang, mannen in smoking. Er is zelfs de mogelijkheid om een smoking te huren. Dat zijn wij Nederlanders echt niet gewend hoor. Wij staan daar zo nuchter in. Je ziet het wel vaker op tv dat de amerikanen dat heel normaal vinden en het ook als iets zeer bijzonders zien als ze een gala hebben waar je je voor moet optutten. Ik heb gisteren in down town Miami ook een winkel gezien die alleen “prom-dresses” verkocht. Zo normaal vinden ze dat hier dat zo´n winkel er ook nog van kan bestaan. Wat ook heel opvallend is, is dat de meeste Amerikaanse mensen dan ook heel camera geil zijn. Ze staan in rijen opgesteld om op de foto te mogen. Er waren vanavond zeven verschillende punten waar ze hun foto konden nemen. Echt waar en het is net alsof het een disney attractie is want ook hier zijn paaltjes met koorden om de mensen in goede banen te leiden tijdens het wachten. Heel grappig om te zien. Wij hebben het dit keer maar aan ons voorbij laten gaan. Solange had namelijk al bijna zitten slapen aan tafel en Yentle moest weer op tijd bij haar club zijn om omgetoverd te worden tot piraat. Het eten zelf was heerlijk, voor de kinderen was er een kindermenu en wij hadden keuze voor voor-, hoofd- en nagerecht. Dat was nog wel even zoeken want er stond vrij veel vis op het menu en dat lust mijn moeder niet. We werden continu bediend door drie verschillende mensen die ook om de haverklap kwamen vragen of alles naar wens was en dat we het anders zeker moesten zeggen. Dit was ook de allereerste keer dat ik het als moeder heb meegemaakt dat het vlees van mijn kinderen door de ober werd gesneden. Het bord werd neergezet en hij vroeg of hij het vlees voor de kinderen moest snijden. Mijn mond viel toch wel een klein beetje open want dat had ik nog nooit meegemaakt. Je wordt echt op alle fronten zo enorm verwend. Twee keer per dag komt er iemand langs van housekeeping die zorgt dat de hut er super opgeruimd uitziet. Hij maakt te bedden strak op en leeg continu de vuilnisbak. Alles wordt netjes gemaakt en we vinden zelfs een handdoek verrassing op het bed.
                                


Aan het eind daarvan zou ze dan nog een voorstelling gaan geven in het theater. Haar vader, oma en opa zijn gaan kijken naar haar voorstelling ik zit hier met twee slapende kinderen te werken aan de blog. Het is namelijk gelukt om via Wifi te kunnen werken. Ik kan nu alles eerst op de laptop typen om dan vervolgens in te loggen en dan met knippen en plakken alles in de blog te zetten. Dat scheelt enorm veel inlogtijd en dat is maar goed ook want de minuten worden echt naar boven toe afgerond. Gisteren zijn we in twee internet cafés´s geweest want we sloegen elke keer vast. Het leek wel of die computers al die site informatie niet aankonden en het ging ook zeer langzaam. Nu hebben we een vrij goede Dell en die draaide vanmiddag zijn had er niet voor om, om alles lekker snel te downloaden en door te schakelen. Ik ga het zo meteen weer proberen maar heb er alle vertrouwen in. Het verhaal van Yentle zal ik morgen nog wel doorgeven.

Het weer                              : 's morgens wat grijs bewolkt maar de rest zonnig met een wit wolkje   
Aantal graden                       : ca 30 C
Aantal foto’s vandaag           : 173
Totaal aantal foto’s vakantie :  258

Planning voor de dag:
waarschijnlijk een vroege start van de dag,
ontbijten,
10:00 uur    : naar een Miami wijk winkelcentrum
13:00 uur    : naar het hotel terug voor de koffers en dan met een taxi naar de haven om aan boord te gaan
                    van de Majesty of the Seas.
14:00 uur    : mag je gaan boarden
17:00 uur    : vertrek van de Majesty of the Seas richting Key West

Oh wat was het weer vroeg, of liever gezegd wat is het nu vroeg. Het is nu hier 04:19 uur en de meiden en ik zijn al vanaf 02:15 uur wakker. Om kwart over twee hoorde ik Solange naar de badkamer lopen om daar het licht uit te doen want die had “iemand” vergeten, zei zij luid. Dat was dus niet waar want die was ik niet vergeten. Die had ik bewust aangelaten omdat de hotelkamer vol staat met koffers. We slapen allemaal in een vreemde omgeving ik wilde niet dat iemand onderweg naar het toilet zijn nek zou breken. Ik had de badkamerdeur op een klein kiertje open gelaten dus er kwam ook niet echt veel licht naar de kamer. Maar ik hoorde Solange al zo wakker praten en Mea reageerde er heel alert op (Yentle slaapt bij opa en oma). Oh nee, dat was wel een héél kort nachtje want het lukte me pas om rond een uur of half één in slaap te vallen. Ik was zo moe dat in slaap komen niet gelijk lukte. Ook heb ik ontzettend last van hooikoorts waardoor ik blijf niezen, hoesten en mijn holtes zijn door het landen en stijgen ook een beetje op hol geslagen. Ik heb nooit last van hooikoorts gehad maar de laatste jaren lijkt het op te rukken. Ik denk dat al die airco´s en temperatuursverschillen ook niet echt heeft geholpen maar kortom ik kon niet gelijk in slaap komen.
                                   

Dus ik heb anderhalf uur slaap achter de kiezen met weer een dag vol regelen.

Nou is mijn levensmoto: “aan ieder nadeel zit toch altijd weer een voordeel” (bedankt Johan) en inderdaad ook nu geld hij weer. Ik heb de kinderen kunnen rekken tot half vier maar toen was er geen houden meer aan. Nu zitten zij “STIL” te spelen in de buurt van de badkamerlicht en kan ik alweer lekker aan de slag met mijn blog. Wat ontzettend leuk dat er al zoveel reacties zijn. Dat maakte dat laatste kwartiertje van gisteravond meer dan goed. Ik had eigenlijk alles al op de laptop gezet dus alleen het stukje van 23:00 uur hoefde er nog bij. We hebben hier een hele goede internet verbinding dus de foto´s en de diashow ging vanmorgen heel gemakkelijk. Deze zullen gaan ontbreken als we op de boot zitten maar het streven is nog wel om het verslag te zullen plaatsen want het is veels te leuk.

We hadden gisteravond nog wel even een probleempje in het hotel. Ik heb deze kamers geboekt via Priceline en daarbij waren kinderen gratis en konden mee slapen als er een bed was. De foto´s op de site lieten allemaal twee bedden zien dus we namen het risico wel……… Toen we waren ingecheckt gingen we met gierende banden naar de vijfde verdieping om daar volop op de remmen te gaan staan toen de hotelkamer deur open ging. Eén kingsize bed per kamer. Maar dat was niet de bedoeling, waar moeten de kinderen nu slapen? Met dezelfde vaart gingen mijn moeder en ik weer naar de frontdesk waar dat meisje gelukkig alles kon omzetten. Nu moet ik wel zeggen dat ditzelfde meisje ons ook incheckten en dus zelf ook wel kon inschatten dat een groep van zeven niet in twee bedden zouden gaan passen. Ach het was laat en we waren allang blij dat de mogelijkheid er nog was.
                                   
Bij de oorspronkelijke incheck vroeg ik haar ook wat de mogelijkheden waren om naar de haven te komen. Nou daar had ze wel een oplossing voor, er is een shuttle. Die rekende alleen wel $10,00 per persoon. Ook voor de kleine kinderen? Ja ook voor de kleine kinderen. Zo dat is even $ 70,00. Maar ja als het niet anders kan dan moet het maar. Hoe laat kwam hij dan? Daar ging ze even voor bellen. Hij kon alleen maar om 12:00 uur. Zo dat is lekker, ik heb gelezen dat we pas om twee uur aan boord mogen en dat ook wordt afgeraden om eerder te komen. Wat moeten wij daar dan al die tijd gaan doen?? Op dat moment liet ik het even zo maar onderweg in de lift leek het me toch niet zo´n goed plan en omdat we toch weer naar beneden moesten heb ik de reservering maar gelijk af gezegd. Ze reageerde enigszins gepikeerd want natuurlijk konden we wel met een taxi gaan maar dan hadden we er zeker twee nodig en dan waren we net zo veel geld kwijt. Maar het ging me niet om het geld, ze had me verteld dat het maar een ritje van een kwartier was dus wat moet ik daar de rest van de tijd dan gaan doen met al die koffers? Nee we blijven wel in en om het hotel en gaan niet eerder weg dan half 2. Dan komen we goed op tijd aan en blijft iedereen in een gezellig humeur. Ook verwacht ik een nieuw persoon aan de frontdesk en kunnen we het altijd nog eens opnieuw proberen…

Het is nu vijf minuten voor vijf en ik ga de twee dames maar onder de douche zetten. Het ontbijt is van 6 tot 9 en ik ben ervan overtuigd dat iedereen in de andere kamer dan ook al klaar zal zijn. Kenneth is echter zo moe van al het harde werken de afgelopen maanden dat die nog lekker ligt te knorren. Ach dat heeft hij zeker wel verdient.Om zeven uur was iedereen klaar. op naar beneden om te ontbijten.
                                     
 De ontbijt hoek was niet echt veel bijzonder maar omdat we allemaal honger hadden hebben we toch wel redelijk veel gegeten. Ik deed weer een poging aan de fontdesk maar helaas, deze vrouw was nog minder bereidwillig om mee te denken. Ze was dan wel geneigd om voor ons vanmiddag twee taxi´s te bellen. Toen ik weer terug ging om het goede nieuws te vertellen waren we blij dat het maar bij een nachtje bleef. Maar nu komen er rond half één twee taxi´s die ons naar de haven zullen brengen.


Wat gingen we doen, we vroegen aan een andere vrouw die in het hotel werkt of het te doen was om naar de Dolphin Mall te lopen. Dat was toch wel heel ver, we konden ook naar een ander winkelcentra lopen. Dat was niet zo ver. Dat leek ons wel een goed plan. Dat was het in principe wel maar we kwamen in het normale leven van Miami terecht. We hoorden alleen maar Spaans en in de winkel werd er alleen maar Spaanse taal gesproken en veel Spaanse spullen verkocht. Dat was toch wel raar. We kwamen in een gewone woonwijk maar toch ook nu hebben we nog wel behoorlijk de lokale winkeliers kunnen spekken. Bij een K Mart hebben de meisjes goed kunnen scoren met schoenen en mam heeft twee zomerjurken al binnen kunnen slepen. Nu zitten we weer op de hotelkamer om de laatste dingen in te pakken en dat ik deze blog er nog op kan zetten. Ik hoop dat ik hem vanavond nog kan aanvullen met hoe het is gegaan met inchecken en hoe onze hut eruit ziet.

Toen we terug kwamen hebben we twee taxi's besteld en die kwamen na vijf minuten. Het waren normalen personen auto's dus even hadden we twijfels of dit wel voldoende was maar die hadden echt grote kofferruimte's en bijna alles ging in de twee kofferbakken. Een grote koffer ging op een voorstoel en een handtrolley onder Mea haar voeten. Die kon ze er nog makkelijk bovenop leggen.
                                    
De rit naar de haven ging vrij snel en uiteindelijk waren we nu goedkoper uit. Maar dat was net echt heel veel en de grootste reden was toch het tijdsschema. Aangekomen bij de terminal werden al onze koffers verzameld (incl de handtrolley's van de meiden) en die kregen we netjes afgeleverd voor onze hut.
                                                


Ook hier moesten we door de douane en ook hier werd er niet naar Mea haar toestemmingspapieren gekeken. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik iemand van de douane op een stoel wil zetten en alles persoonlijk aan hem of haar wil laten zien en eventueel voorlezen. Maar ik denk niet dat ik daarmee vrienden maak en ik denk dat we toch nog wel een keertje het land in willen. Ook alles ging hier goed gesmeerd voor zoveel je snel kunt zijn met een groep van zeven mensen en voordat we het wisten waren we aan boord. Wat keken we allemaal onze ogen uit.  Als eerste gingen we naar onze hutten en dat viel eerlijk gezegd wat tegen. We slapen allemaal in eenpersoonsbedden en ook nog eens stapelbedden.
                               
Maar ach, het is maar voor vier nachten en op dit moment ben ik echt zo moe dat ik nog in een kledingskast kan slapen. We zijn daarna lekker rond gaan lopen en nog wat gaan eten bij het buffet in het Windkammer cafe. Heerlijk eten en wat een keuze. Ben heel benieuwd wat we morgen bij het ontbijt gaan krijgen. Het was echt geweldig.
Ook het internet cafe hebben we gevonden. Helaas is er geen draadloos internet. Internetten kost ons $0,55 per minuut. Dat gaat natuurlijk echt wel snel. Ik heb nu het plan om alles zo snel mogelijk te typen en er vervolgens niet al te veel meer aan te doen. Eventuele typefouten of verkeerd lopende zinnen moet je maar voor lief nemen, die worden in het weekend wel weer opgelost. En wel blijven reageren hoor want die lees ik toch ook nog even snel.