Deze mensen volgen onze belevenissen

Zoveel mensen zijn er langs geweest

wanneer gaan we dollars kopen

Free Cursors

het weer in Orlando is

maandag 9 mei 2011

postheadericon 9 mei 2011 dag 16: Island of Adventure

Het weer                             : ontzettend warm en zonnig
Aantal graden                      : 35+
Aantal foto’s vandaag           : 378
Totaal aantal foto’s vakantie : 4116

Planning voor de dag:
9:00 - 19:00 uur: Island of Adventure

@Mery: Thanks meid, het normale leven zal inderdaad wel weer anders zijn.

@Anita: 9 pm is voor de meiden veel te laat maar vandaag hebben we gebruik gemaakt van de Early Bird aanbieding en die scheelt ook ontzettend veel

@Claudia: Yentle kan misschien Twan helpen met voorbereiden maar aan haar zal hij niet veel steun hebben. Ze is zelf vandaag helemaal alleen geweest!

@Mary: dank je voor het compliment. Het is inderdaad veel werk maar ik vind het ontzettend leuk om te doen en alle reacties stimuleren enorm.

@Marlies: hahahaha. Sol heeft inderdaad niets met koeien en ik denk inderdaad dat ze de kleine Duiker niet zal gaan missen.

Vandaag zal ik zo snel mogelijk proberen te typen als dat ik kan want ik ben er net achter gekomen dat het wel heeeeeeel vroeg dag zal zijn. Ik kon daarnet op de site van Orlando Balloon kijken en daar zag ik het heugelijke feit dat de ballon vaart van morgen ochtend doorgaat. Het iets minder goede nieuws is wel dat we er al om 5:45 am moeten zijn. Omdat het ongeveer een half uurtje rijden is naar de plek van bestemming zal ik zeker om 5:00 uur de wekker moeten laten afgaan. Dan zal alles klaar moeten liggen zodat we gelijk in onze kleren kunnen springen en naar de auto kunnen rennen. En dit alles zo stil mogelijk want de rest zal hopelijk nog liggen te slapen.
Maar daar hebben we nu maar niet meer over. Vandaag was het Harry Potterdag. We stonden weer lekker vroeg op (oh wat verlang ik naar een lange slaapnacht) en nu hadden we toch wel heel veel haast. We wilden echt op tijd zijn bij de Island of Adventure want we wisten dat je bij Harry Potter and the Forbidden Journey niet te laat moest komen.
                               
Dus nadat we waren aangekomen zijn we gelijk naar achterin het park gegaan. Met ons hadden meer mensen dit idee gehad want in Zweinstein was het al behoorlijk druk. Maar alle remmen gingen er nu op. Je staat gelijk stil en je komt echt ogen te kort. Wat is dit geweldig, ongelofelijk, prachtig en dan nog veel meer. Ik ben fan van HP. Ik heb alle boeken gelezen en samen met Claudia ben ik naar iedere film geweest. We hebben samen die traditie opgebouwd want we gaan met niemand anders. Het liefst nog samen op een doordeweekse dag want dan hebben we de bioscoopzaal bijna voor ons tweeën alleen en dan kunnen we ook lekker met elkaar over de film kletsen zonder andere tot last te zijn. Het was echt geweldig om alles te zien. Het kasteel, het dorp, alles. Alles is zo goed nagemaakt, je weet gewoon niet waar je moet kijken laat staan beginnen. Je wilt gewoon alles doen en zien. Gauw gingen we nog met de machinist van de Zwijnexpress op de foto maar toen gingen we toch door naar het kasteel.

Aan het begin stond er op het bord dat er een wachtlijst van 45 minuten was. Dat leek ons nog zeer goed te doen dus we gingen er met zijn allen in staan. Dit is de allereerste keer dat ik het jammer vond dat het wachten voorbij was. Naar mijn idee heb ik ook niet 45 minuten in de rij gestaan. Het ging echt een heel stuk sneller. Veel te snel want wat is dit een leuke wachtrij. Je ziet zo veel dingen om je heen, alles beweegt, schilderijen praten. Alles is zo herkenbaar. Je komt Perkamentus tegen. Harry, Hermelien en Ron zie je ook nog even staan. Voor je het weet sta je bij de karretjes. Dat was trouwens de grote zaal van Zwijnstein en zag je kaarsen aan het plafond. Jammer dat fotograferen de boel verraad want dan zie je de kaarsen aan een draadje hangen maar als je gewoon zo kijkt is het donker genoeg om te denken dat de kaarsen net als in de film rond zweven. Echt geweldig. Bij de ingang hadden we al gezien dat Mea te klein zou zijn voor de attractie en dat het bij Solange erom zou spannen. In Amerika hebben ze iets geweldigs in de parken en dat is de child swap. Je kan dan gewoon met zijn allen in de rij staan en je kan om de beurt in de attractie gaan. Je moet dan in een aparte ruimte wachten totdat de eerste uit de attractie komen en dat je kan ruilen. Toen we bij de karretjes kwamen zag dat meisje gelijk dat Mea te klein was en vroeg ons wie er bij haar zou blijven. Dat zou Kenneth zijn. Maar toen keek ze naar Solange, we hadden al in de wachtrij met haar geoefend hoe ze zich lang kan maken. Rug recht, nek lang, hoofd recht. Ze deed het geweldig en ze haalde het net. Ik denk ook wel dat ze een klein beetje mazzel heeft gehad maar dat maakte haar helemaal niets uit. Ze mocht ook naar Harry Potter. Daar was ze al een paar dagen naar aan het uitkijken en nu mocht ze het toch gaan doen. Wat een geweldige attractie is dit zeg. Je zit wel in een simulator en daar had ik ook wel wat last van maar het is ook een darkride die toch nog best wel eng is. Dementors, draken, spoken, spinnen, de beukende wilg, skeletten alles kwam aan je voorbij. Ik was toch wel bang dat dit een beetje te veel voor Solange zou zijn maar niets was natuurlijk minder waar. Ze vond het helemaal geweldig. En dat was het ook. Het weeïge gevoel in mijn maag van de simulator had ik er graag voor over om deze attractie te hebben meegemaakt. Dit had ik echt niet willen missen.

Toen we eruit kwamen wilde Solange gelijk door naar de achtbaan Flight of the Hippogriff. Dat is een familie achtbaan en die kon ze natuurlijk niet voorbij lopen. Ik ging maar met de meiden want Kenneth had toch ook last van de simulator en hij had er meer last van dan ik. En mam en pap houden helemaal niet van zulke dingen. Maar bij de poortjes werden de meiden er weer uitgevist en bleek dat Solange en Mea niet zonder begeleiding van een volwassene mochten gaan. Yentle was niet voldoende. Dus toen werd het een gegoochel met de kinderen. Ik ging eerst met Mea. Achtbaan nummer twee achter haar naam. Yentle en Solange bleven achter. Daarna ging ik gelijk door met Solange. Yentle en Mea bleven achter en na ons moest Yentle alleen. (dat was gelijk een goede oefening voor later….). Twee keer achter in een achtbaan (ook al is die heel tam en kort) na een simulator vlucht was toch echt niet zo bevorderlijk voor mijn maag en het weeïge gevoel ging over naar een klein beetje beroerd. Nu maar even rustig aan doen, lekker door Zwijnstein lopen en alles in je opnemen.

Yentle had haar oog laten vallen op een toverstaf. Of liever gezegd op DE toverstaf. Natuurlijk dezelfde als die Harry in de film ook heeft. Ik vond het niet zo´n verstandige koop want naar mijn idee is in Nederland daar toch gauw de lol van af. Maar ze bleef er maar over doorgaan en ze heeft beloofd dat ze het in Nederland terug gaat betalen (daar wordt ze ook echt aan gehouden). Dus we hebben een heks in ons gezin erbij.
                                             
Toen zag ze dat er maar vijf minuten wachttijd was bij de Dragon Challenge. Deze attractie heette voorheen Dualing Dragons en kon nu toch nog goed gebruikt worden bij Harry Potter want ook daar waren er draken. Dit zijn twee achtbanen door elkaar heen gemaakt en op een bepaald punt lijkt het ook of je tegen elkaar opbotst. Dit is ook een achtbaan maar voor de meer doorgewinterde types. Springend, huppelend, roepend of ze er in mocht. Ik kon haar niet tegenhouden maar voor mij was het even genoeg. Ik ben met haar mee gelopen tot aan de achtbaan maar ze is er helemaal alleen in gegaan. Ze is voor de rode baan gegaan. Best wel eng….vond ik. Maar dat zag zij toch helemaal anders. Wat vond ze hem geweldig. Vol plezier kwam ze eruit. Stuiterend als een stuiterbal vertelde ze het hele verhaal aan de achterblijvers. Dat kind is echt een achtbaan fanaat! En ik ben trots op haar dat ze het durft. Na nog wat winkeltjes te hebben bekeken hebben we Zwijnstein verlaten. Op naar het Lost Continent. Dit gedeelte waren we twee jaar geleden helemaal niet aan toegekomen dus nu was ook alles nieuw. De show van Simbad waren we net misgelopen dus maar door naar Poseidon´s Fury. In het begin vonden we er niet zo veel aan maar toen we door die te gekke watertunnel waren gelopen en in de laatste zaal kwamen werd het wel een te gekke show. Die laatste zaal is echt heel mooi opgezet en indrukwekkend. Als die twee mannen tegen elkaar vechten en dat water en vuur tekeer gaat dan is dat echt spectaculair. Daarna begonnen de buikjes te rommelen en gingen we voor een snelle snack. Die niet te veel mocht zijn want we hadden grote plannen voor de avond. Bij Seuss Landing hadden ze Circus McGurkus een fast food restaurant en we wisten nog van de vorige keer dat je daar lekker binnen kon zitten.
                                   
Want wat was het vandaag weer warm. Echt heel zwaar om nog echt heel enthousiast over alles te raken. Hoe meer het na twaalf uur werd, hoe minder ons energie level werd. Ik heb ook niet meer het gevoel dat mijn Supradyn het aankan. Maar omdat we toch in het land van the Cat in the Hat waren was het nu Mea´s beurt. Daar hebben ze allemaal attracties waar zij in mag en ze vond het allemaal geweldig. Dit meisje is wat betreft pretparken ook een echte durfal aan het worden. Ze geniet er zo ontzettend van.

Nadat we alles in Seuss Landing hadden gedaan liepen we door naar Marvel Super Hero Island. Als eerste kwamen we the Incredible Hulk tegen en weer hadden we een blije dochter en een verdrietige dochter. De verdrietige vond dat ze het toch kon proberen want het was bij Harry toch ook gelukt. Als ze haar rug en hoofd recht hield zou het best goed komen. Maar dat ging niet, ze kwam echt flink wat centimeters tekort. Yentle redde het net en wilde hem echt gaan doen. Mijn beroerdheid was wel al aardig gezakt maar over was hij nog niet. “Maar mam, dan loop je toch alleen maar mee. Dan ga ik wel alleen”. Maar de hulk was een achtbaan waar ik toch ook wel graag in wilde. Dus ik ging toch maar mee.
                                 
Dit keer liep Kenneth mee om nog een paar foto´s te maken en samen werden we echt gelanceerd. Over de kop, een schroef, versnellingen. Alles erop en eraan. Ik ben blij dat ik hem toch wel gedaan had want hij was top! Dat weeige gevoel had ik er toch wel weer voor over. De meiden hebben daarna nog een andere traditie in stand gehouden. In ronddraaiende “ theekopjes” met opa. Dit keer waren het natuurlijk geen theekopjes maar in principe zijn die attracties toch echt allemaal hetzelfde. Door naar Toon Lagoon om nog even een aantal leuke foto´s te maken.
            
Maar toen waren we toch wel op de bodem van onze energiepot gekomen. Mam haar voet werd weer dik en de hitte werd echt wel te veel. Nog even bij de Christmas shop naar binnen maar dit keer kon ik er niets van mijn gading vinden. Mam heeft maar een ding gevonden dus hadden we maar een mager dagje in Kerstland. Langzaam aan naar de uitgang en naar de auto. We hadden een reservering staan bij Kobé voor vijf uur. Het zaakje aan de overkant van Universal ziet er aan de buitenkant niet uit maar binnen is het echt heel goed te doen.
                                 
Grote tafels waar door een kok aan gebakken wordt op een bakplaat. Omdat we een reservering hadden van vijf uur konden we gebruik maken van het Early Bird menu. Dat is maar $10,00 per persoon en je krijgt zoveel eten. Je kan kiezen uit kip, garnalen en steak als hoofdmenu maar je begint met soep, salade, bami (noodles), nasi en dan je vlees of vis. Alles gaat wel in een flink tempo maar het is echt zalig en die kok maakt er ook een hele leuke show van. De meiden (maar wij ook) vonden het echt super. Het is echt een aanrader.
             

Voor na het eten hadden we eigenlijk een potje mini golf staan want al twee weken lopen we dit aan de meiden te beloven maar omdat we zoveel op ons wenslijstje hadden staan kwam het er elke keer niet van. Ook dit keer liepen de volwassenen niet over van enthousiasme, zelfs Kenneth had geen zin en hij is nog wel degene die het snelst zin maakt voor zijn dochters. We konden het gelukkig inwisselen voor een zwempartij in ons eigen zwembad maar dan moesten opa en oma ook meedoen. En die vonden het een goede deal dus we konden lekker naar huis. Dus nu zitten ze lekker in het zwembad en hebben de grootst mogelijk lol. En als je Mea ziet…….je herkent haar gewoon niet meer in het meisje dat ze was als het om zwemmen ging. Ze springt in het water alsof het niets is, ze probeert te duiken, rugslag, schoolslag. Ze draait gewoon nergens meer haar hand voor om. We hebben er een filmpje van gemaakt want we zijn zo trots op haar dat we het aan iedereen willen laten zien.

Ik weet dat ik iemand echt boos ga maken (of op zijn minst teleurgesteld) maar Clau, ik ga nu echt stoppen. Ik zal er een paar foto´s bij zetten maar morgen zal ik een dia filmpje van de foto´s maken. Er gaat altijd zoveel tijd in zitten en ik wil nu toch echt richting mijn bedje want om 05:00 uur opstaan vind ik wel echt heel vroeg. Ik zal het met je goedmaken.

Iedereen weltrusten en goede morgen (al zal ik niet veel later dan jullie wakker worden).